Een oprechte brief met menselijke zorgen en vragen. Ingevlogen als mens, als moeder, als mede-lander, als anders-denkende dan de collectieve massa in deze tijd van een wereld in crisis:
Een brief aan al die mensen die blindelings geloven in de C-waanzin
Ik lig in bed en kan niet slapen. Verschillende zorgen spoken door mijn hoofd en gevoel.
En hoewel ik me al zo vaak gewoon maar stil heb gehouden in mijn leven over sommige zorgen en zaken, voel ik dat ik dat niet meer wil en kan zijn. Ook niet omwille van ‘de lieve vrede’ want die lieve vrede creëert tegenwoordig alleen maar meer afstand.
Ik wens toch mijn gevoel uit te spreken, nu het nog kan. Zolang het nog kan. Zonder verwijt, maar wel open en bloot.
Waarom? Omdat ik later geen spijt wil hebben dat ik het niet gedaan heb.
Ik wil ieder in de waarde laten. En ieders mening en eigen keuze (is eigen verantwoordelijkheid) respecteren. Dat vooropstellend.
Ik wens geen discussies, ik wens wel graag openhearted in gesprek te gaan en gewoon open kunnen communiceren waarbij ieder recht heeft op eigen zienswijze en waardoor we misschien nog iets van elkaar kunnen leren.
Mijn visie en mening komt voort vanuit mijn gevoel, ervaring, zelfstudie. Zowel op aards, menselijk vlak, als op spiritueel en bewustzijns vlak. Ik vorm echt niet klakkeloos een mening en heb nog nooit de mening van een ander gevolgd. Ik ben bijzonder eigen-wijs. Mijn mening komt voort vanuit eigen beleving en onderzoek. Niet alleen in de zogenaamde ‘complot’- hoek, ook het gewone nieuws.
Feit: alles wat zgn. ‘complotgekkies’ hebben voorspelt rondom de corona ‘crisis’ is inmiddels allang uitgekomen. Ze zijn zo gek nog niet. Daarbij is ‘complot theorie’ een term/benaming wat door de CIA bedacht is om anders/kritisch denkende mensen te ontkrachten
Ik ben opgevoed om zelf kritisch na te denken en eigen keuzes te kunnen maken en te onderbouwen. En soms voelt het als een deksel op de neus op het moment dat ik dat toepas. Ik voel me soms afgewezen en weggezet als ‘complotwappie’ als er met boosheid en irritatie een punt achter een gesprek/discussie wordt gezet, wat niet afgerond is en blijft smeulen in mijn gevoel. Ik mag mij niet uitspreken als ik een andere mening heb. Dan moet alles weggewuifd, ontkracht of de waanzin vergoelijkt worden. Dan moet ik mijn mond maar houden.
Dat is de boodschap die ik dan ook soms ontvang in deze maatschappij van tegenwoordig. Dat het niet gewenst is mij uit te spreken wanneer ik een andere mening heb en kritisch ben op gevoerd beleid. Overigens is dat exact de boodschap die momenteel globaal gepropagandeerd wordt. Elk tegengeluid de kop indrukken en wegzetten als onzin. Elle discussie uit de weg gaan en de luiken daartoe sluiten.
Ik kan dat allemaal psychologisch en energetisch ontleden en verklaren, begrijp ook precies hoe dat in elkaar zit en hoe dat werkt. Iets met cognitieve dissociatie, angst, manipulatie vanuit de overheid waarbij dat iets wat bedreigend is (andere mening) moet dat weggezet worden, ontkracht, ontvlucht of bestreden.
Maar het doet soms nog wel zeer.
Van heel veel mensen kan ik dat inmiddels prima hebben en simpel van me af laten glijden, met dank aan de vele ook ‘bijzondere’ klanten in bijna 17,5 jaar praktijk, waarbinnen de meest ernstige psychische en spirituele problematieken soms zomaar binnen komt wandelen. En soms ook lukt dat even niet, tegenwoordig. Ik ben namelijk mens, met gevoel en met een hart.
Waarom geen openheid, waarom mag er geen andere mening zijn, waarom ben ik dan meteen een complotdenker die weggezet moet worden, het gesprek afgekapt? Waarom niet serieus genomen worden? Wat is er zo eng aan een andere ofwel mijn mening? Wat roept dit in de ander op, dat er zo heftig op gereageerd wordt? Wat voelt de ander daarbij?
Ik wil dat niet zelf invullen met kennis van psychologie, energetische bewegingen, bewustzijn en inzicht hoe mensen in elkaar steken. Dat is theorie (en praktijkervaring) en niet persoonlijk. Dat blijft mijn invulling c.q. waarneming.
Ik wil graag in gesprek blijven. En ieder mag prima een eigen mening hebben. Ik respecteer ook jullie mening. En een gesprek met twee verschillende meningen hoeft niet perse een verhitte discussie te worden waarbij ego de boventoon gaat voeren vanuit angst of gelijk willen krijgen. Wanneer alle partijen open kunnen blijven staan voor elkaar kan er iets moois uit voortkomen.
En dat laatste mis ik een beetje in de maatschappij van alledag, eerlijk gezegd. En dat doet me zeer en dat wil ik nu toch uitspreken. Nu het nog kan.
Ik maak me namelijk oprecht heel veel zorgen. Over de toekomst van mijn kind in deze wereld. Over de toekomst van ook van jullie en iedereen.
Ik ontken niet dat er een virus is, ik erken wel dat de maatregelen buitenproportioneel zijn en veel meer stuk maken dan dat bij elkaar. De neveneffecten van de maatregelen zijn vele malen ernstiger voor een virus wat epidemisch is/wordt en niet meer weggaat (zoals influenza).
Ik zie hoe mijn kind langzaam steeds verder van zichzelf verwijderd raakt, hoe hard we daar ook aan trekken om dat te voorkomen. Een gevoelig kind van 11 jaar dat zeer veel moeite heeft met alle maatregelen die hij voor z’n kiezen krijgt, een wereld die doordraait, de enorme verdeeldheid, geen vrijheid meer.
En nee, dat heeft niet alleen te maken met dat we er ook met hem ook over praten, bewust en gedoseerd. Want hij krijgt via school al genoeg hiervan mee, vooral van de verdeeldheid en het feit dat een andere mening niet wenselijk is in het geïndoctrineerde massa bewustzijn. Zelfs al gaan ze hier nog redelijk relaxed om met alle maatregelen. Wel geven wij ook naar hem en zijn virus-schoolopdrachten een kritisch tegen geluid, omdat alles eenzijdig belicht wordt en in onze ogen is eenzijdig belichten nooit oké. Over welk onderwerp dan ook.
Ik maak me oprecht zorgen om de ‘ontwikkelingen’ die gaande zijn, ook rondom de doorgesnoven politieke ideeën rondom onderwijs en de plannen van hen voor de toekomst van kinderen. Meer macht over kinderen via school door de staat. Er zijn daar stilzwijgend al wetten over aangenomen, terug te vinden op staatscourant. Seksuele voorlichting vanaf groep 1, promotie van genderneutraliteit. Ouders minder zeggenschap over kinderen, verplicht testen van kinderen met als gevolg verplicht vaccineren. Zonder vaccinaties geen school of buitenschoolse opvang, lees de ideologie van ‘de zittende orde’ er maar op na, etc.
Ik maak me serieus zorgen om verplichting van testen en vaccinaties, ook bij kinderen.
Buiten de mainstream media om is er ontzettend veel informatie over de globale plannen te vinden, die nu al een jaar doorgedrukt worden en alleen maar erger gaan worden (great reset van WEF waar zowel Rutte, de Jonge als Kaag sterk achter staan en die globale agenda volgen).
Ik maak me oprecht zorgen over de verdeeldheid die gecreëerd wordt in de wereld momenteel. Waarin mensen elkaar bevechten, verklikken en tweedeling in het volk opgekweekt wordt. Over de politie die tegenwoordig als een dictatoriaal regime asociaal hardhandig optreed tegen vreedzame mensen die voor hun grondrecht ‘vrijheid van meningsuiting’ en ‘zelfbeschikkingsrecht’ opkomen. Die, net als ik, zich zorgen maken om de toekomst van de kinderen.
Waarbij de volgers van die ideologie alles met gemak afdoen als: ‘dan had je daar maar niet moeten zijn’.
Waar is het hart? De menselijkheid? De tolerantie t.o.v. elkaar?
Het doet me verdriet dat ondernemers kapot gemaakt worden, dat ouderen eenzaam sterven, mensen die finaal kapot gaan, jeugd dat in depressie zit en suïcidaal raakt. En de censuur die aan de orde van de dag is op elk kritisch geluid.
Ik maak me ernstig bezorgd dat mijn kind in zo’n wereld moet opgroeien. Dat wil ik niet, een ontmenselijkte maatschappij waar afstand gehouden moet worden, knuffelen als gevaarlijk en crimineel wordt gezien en je elke medemens met wantrouwen moet mijden. Totaal ongezond en verzwakkend van het immuunsysteem en psychologisch welzijn.
Ik maak me zorgen over de invloed van big pharma en de macht die deze heeft. Dat elk kwaaltje met een pil bestreden moet worden, of een spuit in dit geval. Terwijl er goed werkende (ook natuurlijke) medicatie (goedkoop) voor handen is, wat wordt verboden. Waarop alles wat gezond is en je immuunsysteem versterkt verboden is (menselijk contact, knuffelen, gezonde voeding, sport, homeopathie aan banden gelegd, etc.)
En ik zie wat dat doet…. en dat dat allesbehalve goed doet. Terwijl ik me dagelijks realiseer hoeveel geluk wij nog hebben met hoe we wonen en waar we wonen. Met relatief nog iets meer vrijheid dan zij die in de stad leven, op een flat of zonder tuin. En wat ik ook dagelijks naar mij zelf en mijn kind toe benadruk. Om toch de positiviteit er nog in te houden.
Ik maak me oprecht ernstig zorgen om die zogenaamd niet verplichte spuit. ‘Niet verplicht’ wat inhoud dat als je hem niet neemt, je straks niet meer kan deelnemen aan de samenleving. Het begint met niet langer mogen reizen, en straks volgen de scholen, kinderopvang, uitjes, banen en wat al niet meer waaraan je niet meer mag deelnemen zonder spuit.
Discriminatie en het doet toch wel verrekte veel denken aan de start van de 2de wereldoorlog, alles wat nu gaande is. Maar dat mag dan ook weer liever niet uitgesproken worden.
Ik geloof ook in een eigen immuunsysteem, wat een prachtige uitvinding is en ingenieus in elkaar steekt. Ik geloof in het versterken daarvan. Ik geloof niet in angst voor de dood en het uitbannen daarvan of het voor God spelen om dat moment uit te stellen vanuit angst. De enige zekerheid in het leven is dat ooit op een dag de dood komt. Maar wil graag vrij uit geleefd hebben tot die dag komt en niet in gevangenschap.
En nee, ik kijk altijd naar het glas als halfvol, niet als half leeg. Maar je zou er bijna depri van worden als je alles op een rij zet. En ondanks dat pomp ik er elke dag weer positiviteit, hoop en vertrouwen in. Omdat ik graag wil Leven i.p.v. overleven. En toch is het ook zaak om realistisch te kijken, en de zorgen die ik heb zijn mijns inziens zeker niet onrealistisch.
Ik geloof niet in een kabinet dat liegt en bedriegt en een loopje neemt met opgelegde maatregelen waarvoor zij ontheffing blijken te hebben en met amper een excuus wegkomen. Terwijl bezorgde burgers op onmenselijke wijze zonder reden de cel in gaan en hoge boetes krijgen. Zij, die wegkomen met een toeslagenaffaire en steeds meer misstanden die boven tafel komen en in hun handjes lachen dat het domme volk opnieuw op hen stemt. Mits er al dan niet gefraudeerd is bij de stembus. De indoctrinatie en massahypnose heeft goed gewerkt. Ik geloof niet in een kabinet dat bewust werkt met angst zaaien, manipulatie en hypnose technieken via NLP (wat allemaal technieken zijn die herkenbaar zijn in hun manier van berichtgeving, als je er serieus naar kijkt en je er in verdiept). Ik geloof niet dat de regering het volk vertegenwoordigt als ze dat stelselmatig kapot aan het maken zijn.
Ik maak me ook ernstig zorgen om alle bijwerkingen van de vaccins die weggewuifd en in de doofpot worden gestopt. Ook hiervan is buiten de nos, npo1, kranten van mainstream media genoeg info te vinden, voor hen die verder wil kijken dan de eenzijdige berichtgeving voorspiegeld. En dat is zacht gezegd, zorgwekkend.
Ik maak me ook zorgen over jullie, die maar wat graag vaccins willen nemen. En vraag me oprecht telkens af, waar is de eerdere redenatie gebleven: ik ben gezond dus waarom zou ik iets in laten spuiten. Dat nu veranderd is in: we zijn een risicogroep. Of: ik de het niet voor mezelf maar voor de ander.
Ik maak me zorgen om de groepsdruk die gekoppeld is en opgewekt wordt rondom vaccinatie, de valse voorwendselen dat de maatschappij weer open gaat zodra ieder zijn prikkie gehad heeft.
Ik maak me oprecht zorgen bij elke keer dat we elkaar zien en me afvraag of het de laatste keer is dat we elkaar spreken.
Ik hou eerlijk waar mijn hart vast, dat dat goed gaat, met een vaccin met gentherapie wat nog t/m eind 2023 in de experimentele fase is. En dat jullie niet de ongelukkigen worden die achterblijven met bloedklonters in de longen, trombose, auto immuunziekten, doorlopende spasmen of erger.
Vele artsen, immunologen en andere medici komen tot andere conclusies in serieuze onderzoeken dan de selecte groep die toegetreden is tot het OMT of dat wat Lareb naar buiten brengt. Zij worden stelselmatig het zwijgen opgelegd omdat zij een andere (onderbouwde en bestudeerde) waarheid verkondigen dan blijkbaar in het straatje van het kabinet past.
Kortom…ik maak me ernstige zorgen om dit en al wat er meer speelt. Oprecht! Als mens met een hart!
Niet omdat ik geloof in complot theorieën. Wel omdat ik met eigen ogen zie, voel, onderzoek, eindeloos veel uitzoek en lees en kritisch nadenk. En van daaruit ook waarneem hoeveel er mis is en gaat met de tunnelvisie van dit kabinet. Hoeveel manipulatie en kromme berichtgeving er is, hoe er met ongelijke maten gemeten wordt (het kabinet hoeft bijv. niet in quarantaine en verplicht testen na in aanraking te zijn geweest met iemand met het virus). Waanzin en willekeur en iedereen die het maar slikt. Hoe het misgaat in de wereld en in Nederland. Hoe de mensen op elkaar reageren en vanuit angst met elkaar omgaan. Dat baart me grote zorgen. Niemand zou in zo’n wereld moeten willen leven.
Niet proportionele maatregelen die meer stuk maken dan je lief is. De enorme nevenschade die we de komende jaren pas echt gaan terugzien. De kinderen betalen de rekening. Hebben geen veilige basis meer in de maatschappij, ook niet na 1 jaar strenge maatregelen en ontnemen van persoonlijke vrijheden. Zij worden op jonge leeftijd al geïndoctrineerd, mishandeld en bang gemaakt voor contact. En ook zij krijgen de rekening van alle gemaakte schulden van het kabinet.
Ik maak me oprecht zorgen, juist omdat ik me er al een jaar in verdiep en heel veel zie wat niet klopt, niet recht is maar krom en bekrompen.
Ik denk kritisch na, kijk om me heen, voel, onderzoek en ervaar. Wat het met mij doet, wat het met m’n kind doet, wat het met anderen doet.
In mijn gevoel is dat dus niet gemakshalve weg te zetten als een complotwappie of een reden om de mond te snoeren.
Ik wil niemand kwetsen, maar ook niet langer zelf gekwetst worden en afgewezen of weggezet. Ik wil graag open gesprekken kunnen voeren. In verbinding. Niet uit verbinding en op afstand. Wel mijn waarheid spreken.
En als dat hierover niet kan, ook prima. Maar ik merk ook op dat dat meer afstand schept. Zoals dat ook in de maatschappij op grote schaal zichtbaar is tegenwoordig. Ik wil graag verbinding, geen afstand. Maar ik wil later ook geen spijt, wanneer er geen mogelijkheid meer is om me uit te mogen spreken of wanneer het niet meer kan omdat je er niet meer bent met dank aan die frikandel van Hugo.
Vandaar dat ik dit dus dan maar heb opgeschreven, zoals ik veel vaker doe wanneer me iets dwars zit of pijn doet. Vaak deel ik dat niet, een enkel keertje wel. Zoals ik nu besloten heb om dit wel te delen. Dan houden we het buiten een discussie, maar geef ik enkel wel mijn oprechte gevoel aan. Dan kan ik een stukje van mijn verdriet als mens misschien ook loslaten. Of mag het helen. En heb ik later geen spijt dat ik mezelf weer heb stil gehouden. Dan weten jullie ook hoe ik er in sta, en waarom.
Nogmaals, ik wil niemand kwetsen. Ik veroordeel niet, wens geen mening door te drukken, maar heb wel vraagtekens. En vraag me af waarom veel mensen die niet hebben.
Ik hoop op openheid en verbinding. Maar als daar teveel angst voor is, ook prima, ook dat mag er zijn wat mij betreft. Maar dan hoor ik dat graag op een vriendelijker manier dan via een afgekapte discussie of een wegzetten met veroordeling.
Als ziel heb ik een andere visie en perceptie. Vanuit een groter plaatje zie ik grote lijnen, een grotere bedoeling, de overgang van tijdperken en cycli en hou ik vertrouwen en moed. Blijf ik staan in licht, kracht en hoop. Pak ik mijn taak op wat binnen mijn blauwdruk hoort verwezenlijkt te worden. Weet ik dat dit de ‘eindstrijd’ is waarin vele zielen uit de massa wakker zullen worden. Juist door wat er nu gebeurd wereldwijd. Dat zij ook op gaan staan en voor zichzelf gaan staan, voor vrijheid, Liefde, verbondenheid en gelijkwaardigheid.
Van daaruit weet ik dat we oertrauma’s op collectief niveau uitwerken, nu, in alles wat gaande is op aarde. Trauma’s vanuit vele vallen in bewustzijn, die gezorgd hebben voor de creatie van verdeeldheid, ongelijkheid, macht en ego.
Als ziel zie ik een groter paatje, waar ik vaak veel meer en makkelijker over schrijf.
Maar als ziel kan ik niet anders dan ook erkennen dat het mens-zijn het hier op aarde moet doorlopen, moet ervaren met menselijke emoties en gevoel en wat dat precies met mens-zijn doet. Dat daarin zorgen, verdriet en oprechte vragen rijzen, die gesteld moeten en mogen worden.
Ik sluit graag af met de vraag of jij jezelf aan kunt en durft te kijken. Je eigen mening en gedragingen t.o.v. de medemens kunt rechtvaardigen en de verantwoordelijkheid daarvan op eigen naam kunt dragen. Of het niet tijd wordt toch eens uit de comfortzone te stappen en je eigen onderzoek te doen. En of jij er op vrijwillige basis voor kiest om voortaan in een gevangenis van dictatuur te leven.
Een groet vanuit een warm hart dat gloeit van Liefde voor de schepping, de aarde en de medemens en dat opstaat voor een nieuwe aarde in gelijkheid, vrijheid en nabijheid.
© Willemien Timmer, 23-3-2021