1457515_10152147415004809_447627381_n

Fluisteringen in Ziel en mens-zijn: 25-1-2016

De bewustwordingsprocessen van belichaamd Godsbewustzijn in de dagelijkse realiteit en de uitdagingen om menselijk en Hoger Bewustzijn te verenigen.

De verschillen in perspectief en gevoelservaring van menselijk- (ego) en/ of hoger (Bron) bewustzijn lopen vaak totaal uiteen. Vaak lijkt het een kloof die niet te overbruggen is. Echter toch sturen de energieën van deze tijd steeds meer aan, om beide polariteiten met alles wat daarin aanwezig Is, steeds dieper uit te lichten. Om het te doorleven, – voelen en doorzien.

Pas wanneer beide polariteiten meer verhelderd zijn levert dit bouwstenen of handvaten op, om de tegengestelde krachten meer te gaan balanceren met elkaar. Waar dat elkaar dieper gaat raken, gaat een groeibeweging naar versmelting en integratie ontstaan. Van daaruit ontstaat belichaming van het Goddelijk ervarings perspectief in het menselijke.

Het pad van bewustwording kan een uiterst uitdagende en lastige zijn in deze, bezien vanuit menselijk (ego) perspectief. Hoewel het niet nieuw is, want het stroomt al jaren mee in groei, komt de nadruk er wel steeds meer op te liggen. Dat geldt voor alle mogelijke processen die je tegenkomt in jouw leven, op je pad. Uitgewerkt in 3d aardse realiteit, kan dat behoorlijk lastig zijn soms.

Hieronder een voorbeeld van menselijk- en hoger bewustzijnsperspectief die al aardig verstrengelt zijn geraakt door procesthema’s van jaren. Maar die hoe dan ook nog steeds zoekend zijn naar een volledige integratie en berusting in elkaar.

Weergegeven in een soort van “gedicht stijl” zoals het gevoel dat liet stromen.

Let wel: niet vanuit emoties geschreven, maar vanuit het diepe innerlijke neutrale voelen, zelfreflectie en onderzoek van innerlijke ” stemmetjes” die in deze nog gehoord of nader onderzocht wilden worden. 

(Vaak kunnen aangeraakte emoties echter wel een trigger of ingang zijn om naar die diepten binnen je processen en Zelf af te dalen).

Ook niet vanuit oordeel, veroordeling, mezelf anders ten opzichte van de ander plaatsen of wat dan ook. Gewoon een ‘ innerlijke dialoog’ waar de zoektocht ligt in het vinden van een balans tussen beide innerlijke polariteiten. Beleefd vanuit mens- en Ziel- zijn zogezegd en daarmee een reflectie van persoonlijke groeiprocessen.

‘Wanneer alles wat je met inspiratie, passie en hart neergezet hebt

steeds maar weer gekopieerd wordt

Wanneer je je eigen authentieke creatieve stroming steeds opnieuw in de vorm giet

Niet altijd verstaan, niet ten diepste begrepen door de wereld, maar wel gekopieerd

Wanneer je je eigen creaties steeds opnieuw bij anderen voorbij ziet komen

Niet met jouw naam, maar die van de ander

Dan doet dat toch een beetje pijn

Erkenning en bewustzijn ontbreekt

Bij hen die zo handelen

Bewust van de spiegeling en

Al zoveel zelfonderzoek

in hoeverre ik dat mezelf ook geef

Zo hard werkend aan wat dat met je  doet

Steeds weer in mijzelf naar binnen kerend

Leren onderscheiden waar ik mezelf nog niet genoeg Zie of erken

om steeds opnieuw weer op te rijzen uit de pijn

Met nieuw inzicht, geheelde wonden en nieuwe moed

Met wederom een nieuwe creatie of informatie die de wereld in mag

Maar dat neemt niet weg dat ergens diep van binnen

Een gevoel groeit van teleurstelling

Ik ben het die tot de naad mijn processen aangaat,

Van herinnering en (h)erkenning  van mijn Zelf

Om mijn eigen Tempel van Zijn

Ten diepste te herinneren en verankeren

De klakkeloos kopierenden verstaan niets

van de boodschap, energie en bedoeling er achter

Verstaan niets van respect of erkenning van eigen of andermans kwaliteiten, voortkomend uit diepe processen

Nemen de moeiteloze weg, wellicht vanuit gemakzucht of zelfs geïnspireerd zijn

Maar zonder doorleving van de eigenlijke boodschap

Want zou dat er wel zijn, zou de eigen authentieke kracht en inspiratie spreken

In woorden en op manieren die van jou zijn

Ik zie mijn kracht daarin

Mijn proces van groei

Met vallen en opstaan

Ik ken de achtergronden van elke creatie die uit mij voortkomt

Omdat ze ten diepste in schaduw doorleeft zijn

Voor ze de weg vonden naar het licht

Teleurstelling is van mij

Mijn proces, keer op keer opnieuw

Ik hoef niet op een voetstuk

Dat weiger ik zelfs

Ben mens onder de mensen

Maar wens inmiddels wel erkenning

Ik ben nu zover dat ik mezelf dat gun

Dat probeer ik mezelf keer op keer ook dieper te geven

Met elke situatie die passeert

Maar de buitenwereld laat wat anders zien

Waar is dat nog van mij?

Of waar is dat de weerspiegeling van waar het collectief staat?

Nog dieper pluizen in mijn Zelf op alle lagen

Totdat het antwoord van dat moment gevonden is

Met een lach en een traan

en keer op keer sta ik weer sterker op

Door het duister naar het licht

Nieuwe levenskracht gegenereerd

Nieuwe geboorte volgt

Wetend dat dat wat ik in de wereld zet

Binnen no time weer gekopieerd wordt

Geclaimd in andermans naam

Zonder dat het werkelijk is doorleefd of verstaan

Zelfs met mijn inzicht in hoe dit werkt

In energie structuur, spiegeling en collectief

Zelfs met het aangaan van al mijn eigen diepten

Aangeraakt in situaties als dit

En de groei die daaruit volgt

Zelfs als ik weet en zie dat de ander dat niet durft

En daarom zelf het Authentieke Zijn niet kan leven

Doet dat nog steeds een beetje pijn

Het is al zoveel minder dan het ooit was

Zo vaak al kan ik het gewoon weer loslaten

Mijn pijn omarmen en doorgaan

Laag voor laag

Dieper en dieper

Maar mijn pijn of verdriet zit niet eens zozeer meer in mijn Zelf of

Gebrek aan erkenning van de ander, laat staan van mezelf

Mijn pijn en verdriet, noem het teleurstelling,

Zit in het feit dat zovele

Niet hun werkelijke Schaduw Zelf durven te ontmoeten

En toch claimen ‘spiritueel te zijn’

Met de mind en sommige lagen van hart misschien

Maar niet het werkelijk ten diepste gaan in je schaduw Zelf en pijnen

Als snelweg naar je Stralende Zelf

En authentieke kracht

Pas met omarming van het (eigen) duister

Kan je licht op volle sterkte schijnen

Van daaruit kan je eigen creatie flow

Uniek en van jou

Doorleefd en verstaan

het licht en vorm op aarde vinden

Voor nu maakt het me stil

Misschien wel stiller dan ooit

Niet meer vanuit de oude wond,

getriggerd in het nu

In stilte terugtrekken en wonden likken

Of vanuit de andere kant,

In strijderstenue opstaan in kracht

Om de erkenning te krijgen die me toekomt en die ik mezelf zolang niet kon geven

Na 12 jaar openbaar creaties in de wereld in te brengen

Die bijdragen aan de eigen bewustwording

Om met moed de eigen Schaduw Zelven aan te gaan

Zo vaak verkeerd verstaan, mee op de loop gegaan

wat kan ik nu nog zeggen of doen?!

Ik kan alleen maar Zijn

Mijn creaties houden nooit op

Want mijn innerlijke reis in de diepten van mijn wezen gaan nog steeds voort

Hoe dan ook blijf ik mijn Reis volgen

Met of zonder vormgeving naar buiten toe

Maar voor nu ben ik stil

Voor hoe lang het maar duurt

Niet uit pijn, niet uit verdriet

Maar om ruimte te geven

Het eigen Authentieke Zelf te vinden

Als woorden verstillen

zal het via de frequenties alsnog overgedragen worden,

even zo goed als met woorden

Alleen nu nog te verstaan vanuit bewustzijn

Waardoor je dus jezelf mag gaan doorgronden

Voor nu ben ik stil

Hoe lang het ook maar zo voelt

Werkend in de diepste regionen van mijn Zelf

Om nog dieper vanuit Schaduw in Licht te rijzen

Van waaruit nieuwe creaties vorm krijgen….’

© Willemien Timmer, 25-1-16