Fluisteringen in Ziel en mens-zijn: 25-1-2016
De bewustwordingsprocessen van belichaamd Godsbewustzijn in de dagelijkse realiteit en de uitdagingen om menselijk en Hoger Bewustzijn te verenigen.
De verschillen in perspectief en gevoelservaring van menselijk- (ego) en/ of hoger (Bron) bewustzijn lopen vaak totaal uiteen. Vaak lijkt het een kloof die niet te overbruggen is. Echter toch sturen de energieën van deze tijd steeds meer aan, om beide polariteiten met alles wat daarin aanwezig Is, steeds dieper uit te lichten. Om het te doorleven, – voelen en doorzien.
Pas wanneer beide polariteiten meer verhelderd zijn levert dit bouwstenen of handvaten op, om de tegengestelde krachten meer te gaan balanceren met elkaar. Waar dat elkaar dieper gaat raken, gaat een groeibeweging naar versmelting en integratie ontstaan. Van daaruit ontstaat belichaming van het Goddelijk ervarings perspectief in het menselijke.
Het pad van bewustwording kan een uiterst uitdagende en lastige zijn in deze, bezien vanuit menselijk (ego) perspectief. Hoewel het niet nieuw is, want het stroomt al jaren mee in groei, komt de nadruk er wel steeds meer op te liggen. Dat geldt voor alle mogelijke processen die je tegenkomt in jouw leven, op je pad. Uitgewerkt in 3d aardse realiteit, kan dat behoorlijk lastig zijn soms.
Hieronder een voorbeeld van menselijk- en hoger bewustzijnsperspectief die al aardig verstrengelt zijn geraakt door procesthema’s van jaren. Maar die hoe dan ook nog steeds zoekend zijn naar een volledige integratie en berusting in elkaar.
Weergegeven in een soort van “gedicht stijl” zoals het gevoel dat liet stromen.
Let wel: niet vanuit emoties geschreven, maar vanuit het diepe innerlijke neutrale voelen, zelfreflectie en onderzoek van innerlijke ” stemmetjes” die in deze nog gehoord of nader onderzocht wilden worden.
(Vaak kunnen aangeraakte emoties echter wel een trigger of ingang zijn om naar die diepten binnen je processen en Zelf af te dalen).
Ook niet vanuit oordeel, veroordeling, mezelf anders ten opzichte van de ander plaatsen of wat dan ook. Gewoon een ‘ innerlijke dialoog’ waar de zoektocht ligt in het vinden van een balans tussen beide innerlijke polariteiten. Beleefd vanuit mens- en Ziel- zijn zogezegd en daarmee een reflectie van persoonlijke groeiprocessen.
‘Wanneer alles wat je met inspiratie, passie en hart neergezet hebt
steeds maar weer gekopieerd wordt
Wanneer je je eigen authentieke creatieve stroming steeds opnieuw in de vorm giet
Niet altijd verstaan, niet ten diepste begrepen door de wereld, maar wel gekopieerd
Wanneer je je eigen creaties steeds opnieuw bij anderen voorbij ziet komen
Niet met jouw naam, maar die van de ander
Dan doet dat toch een beetje pijn
Erkenning en bewustzijn ontbreekt
Bij hen die zo handelen
Bewust van de spiegeling en
Al zoveel zelfonderzoek
in hoeverre ik dat mezelf ook geef
Zo hard werkend aan wat dat met je doet
Steeds weer in mijzelf naar binnen kerend
Leren onderscheiden waar ik mezelf nog niet genoeg Zie of erken
om steeds opnieuw weer op te rijzen uit de pijn
Met nieuw inzicht, geheelde wonden en nieuwe moed
Met wederom een nieuwe creatie of informatie die de wereld in mag
Maar dat neemt niet weg dat ergens diep van binnen
Een gevoel groeit van teleurstelling
Ik ben het die tot de naad mijn processen aangaat,
Van herinnering en (h)erkenning van mijn Zelf
Om mijn eigen Tempel van Zijn
Ten diepste te herinneren en verankeren
De klakkeloos kopierenden verstaan niets
van de boodschap, energie en bedoeling er achter
Verstaan niets van respect of erkenning van eigen of andermans kwaliteiten, voortkomend uit diepe processen
Nemen de moeiteloze weg, wellicht vanuit gemakzucht of zelfs geïnspireerd zijn
Maar zonder doorleving van de eigenlijke boodschap
Want zou dat er wel zijn, zou de eigen authentieke kracht en inspiratie spreken
In woorden en op manieren die van jou zijn
Ik zie mijn kracht daarin
Mijn proces van groei
Met vallen en opstaan
Ik ken de achtergronden van elke creatie die uit mij voortkomt
Omdat ze ten diepste in schaduw doorleeft zijn
Voor ze de weg vonden naar het licht
Teleurstelling is van mij
Mijn proces, keer op keer opnieuw
Ik hoef niet op een voetstuk
Dat weiger ik zelfs
Ben mens onder de mensen
Maar wens inmiddels wel erkenning
Ik ben nu zover dat ik mezelf dat gun
Dat probeer ik mezelf keer op keer ook dieper te geven
Met elke situatie die passeert
Maar de buitenwereld laat wat anders zien
Waar is dat nog van mij?
Of waar is dat de weerspiegeling van waar het collectief staat?
Nog dieper pluizen in mijn Zelf op alle lagen
Totdat het antwoord van dat moment gevonden is
Met een lach en een traan
en keer op keer sta ik weer sterker op
Door het duister naar het licht
Nieuwe levenskracht gegenereerd
Nieuwe geboorte volgt
Wetend dat dat wat ik in de wereld zet
Binnen no time weer gekopieerd wordt
Geclaimd in andermans naam
Zonder dat het werkelijk is doorleefd of verstaan
Zelfs met mijn inzicht in hoe dit werkt
In energie structuur, spiegeling en collectief
Zelfs met het aangaan van al mijn eigen diepten
Aangeraakt in situaties als dit
En de groei die daaruit volgt
Zelfs als ik weet en zie dat de ander dat niet durft
En daarom zelf het Authentieke Zijn niet kan leven
Doet dat nog steeds een beetje pijn
Het is al zoveel minder dan het ooit was
Zo vaak al kan ik het gewoon weer loslaten
Mijn pijn omarmen en doorgaan
Laag voor laag
Dieper en dieper
Maar mijn pijn of verdriet zit niet eens zozeer meer in mijn Zelf of
Gebrek aan erkenning van de ander, laat staan van mezelf
Mijn pijn en verdriet, noem het teleurstelling,
Zit in het feit dat zovele
Niet hun werkelijke Schaduw Zelf durven te ontmoeten
En toch claimen ‘spiritueel te zijn’
Met de mind en sommige lagen van hart misschien
Maar niet het werkelijk ten diepste gaan in je schaduw Zelf en pijnen
Als snelweg naar je Stralende Zelf
En authentieke kracht
Pas met omarming van het (eigen) duister
Kan je licht op volle sterkte schijnen
Van daaruit kan je eigen creatie flow
Uniek en van jou
Doorleefd en verstaan
het licht en vorm op aarde vinden
Voor nu maakt het me stil
Misschien wel stiller dan ooit
Niet meer vanuit de oude wond,
getriggerd in het nu
In stilte terugtrekken en wonden likken
Of vanuit de andere kant,
In strijderstenue opstaan in kracht
Om de erkenning te krijgen die me toekomt en die ik mezelf zolang niet kon geven
Na 12 jaar openbaar creaties in de wereld in te brengen
Die bijdragen aan de eigen bewustwording
Om met moed de eigen Schaduw Zelven aan te gaan
Zo vaak verkeerd verstaan, mee op de loop gegaan
wat kan ik nu nog zeggen of doen?!
Ik kan alleen maar Zijn
Mijn creaties houden nooit op
Want mijn innerlijke reis in de diepten van mijn wezen gaan nog steeds voort
Hoe dan ook blijf ik mijn Reis volgen
Met of zonder vormgeving naar buiten toe
Maar voor nu ben ik stil
Voor hoe lang het maar duurt
Niet uit pijn, niet uit verdriet
Maar om ruimte te geven
Het eigen Authentieke Zelf te vinden
Als woorden verstillen
zal het via de frequenties alsnog overgedragen worden,
even zo goed als met woorden
Alleen nu nog te verstaan vanuit bewustzijn
Waardoor je dus jezelf mag gaan doorgronden
Voor nu ben ik stil
Hoe lang het ook maar zo voelt
Werkend in de diepste regionen van mijn Zelf
Om nog dieper vanuit Schaduw in Licht te rijzen
Van waaruit nieuwe creaties vorm krijgen….’
© Willemien Timmer, 25-1-16