Over keuzes, artikelen en meer, persoonlijk schrijven

Vorig jaar rond deze tijd maakte ik een keuze voor mijzelf om (tijdelijk) wat minder te gaan schrijven. Hoewel ik altijd alleen vanuit inspiratie schreef, kwam er gaandeweg ook een soort ‘heilig moeten’ bij kijken.
Een ‘moeten’ om zichtbaar te blijven op internet, met mijn website die de afgelopen jaren door google aardig onderdrukt is en geregeld onzichtbaar gemaakt.
En inspiratie had en heb ik genoeg, no problemo. Het dagelijks leven zit er vol mee als je je ogen oprn hebt en om je heen kijkt. Of dat nu natuur betreft, situaties, andere mensen, ontmoetingen, dat wat je ziet, leest, in de wereld en of matrix xiet gebeuren, dat wat je voelt en dat wat uiteraard vanuit eigen ervaringen, inzichten en groei, persoonlijke beleving de dagelijkse revue passeert.

Die inspiratie is er niet minder om geworden afgelopen jaar. En met de keuze die ik vorig jaar maakte, wilde ik me nog meer verfijnen en nog meer afstemmen op dat wat echt noodzakelijk is om te beschrijven en delen. Los van het ‘heilig moeten’ schrijven om zichtbaar te blijven en of de vele mensen die vaak lieten weten te wachten op een volgend geïnspireerd artikel van mijn hand.

De kracht van herhaling

In die periode vond ik ook dat ik soms in herhaling viel in artikelen. En ergens irriteerde mij dat  in mijn persoonlijkheid. Mijn zielsstreven is altijd weer verder groeien, vernieuwen en door gaan.
Dat is mij zo eigen gemaakt door het leven heen, het is geïntegreerd deel van mijn zijn.
En zelfs qua inspiratie viel me de herhaling op.

Nu snap ik steeds beter waarom. Ik schrijf wel vanuit inspiratie mijn persoonlijke visie en ervaringen, maar ook door en voor het collectief (of in elk geval voor die mensen binnen het collectief bewustzijn die ermee resoneren). En ieder staat daarin op een eigen punt van groei.
Daarbij is de kracht van herhaling ook zeker een kracht die soms noodzakelijk is om informatie ( =energie)  te kunnen bemeesteren. Soms dient iets laag voor laag te integreren en is herhaling noodzakelijk om kwartjes echt dieper in gevoel te laten vallen.
Herhaling heeft soms dus zeker waarde om verdieping te brengen en bewustzijn ge vergroten.

Vaak kan ik (en velen met mij) een aantal stappen voor lopen op het collectief, om zogezegd de weg vrijer te maken en om als ‘richtingaanwijzer’ te kunnen fungeren. Maar we kunnen niet honderden meters voor het collectief gaan uitwandelen, want dan kom je er steeds meer los van (wat wel uiteindelijk  de bedoeling is) waardoor je de feeling met het collectief verliest (en dat is nog niet de bedoeling als je een rol als ‘wegwijzer’ hebt in dit leven).
Want volledig loskomen van het collectief betekend dat je er geen ‘invloed’ meer op hebt en het collectief (en met name zoekende of ontwakende mensen) niet meer kunt bereiken.

Dus soms betekend dat, zelf een pas op de plaats maken, ‘in herhaling vallen’ om meer vrij te maken en dieper te helpen integreren binnen het collectief.
De kracht van herhaling biedt daarmee uitkomst en lijkt voor nu soms nog noodzakelijk.

Gelukkig heb ik bijna 20 jaar lang zoveel artikelen geschreven, waarvan vele niet specifiek aan een speciale datum of kosmische poort gerelateerd waren, en dus met gemak in de herhaling gedeeld konden worden. Omdat vele artikelen nog altijd actueel zijn en waren.
Daarom heb ik afgelopen jaar meerdere malen oudere artikelen gedeeld. Naast enkele nieuwe artikelen (aanzienlijk minder dan de afgelopen jaren).

Stilte voor de storm

Daarbij voelde ik vorig jaar rond deze tijd de zogenaamde ‘stilte voor de storm’. Alles leek in balans voor dat moment en het leven flowde prettig en nam onverwachte maar aangename wendingen. Dat gaf ruimte om andere keuzes te maken, verfijnder afgestemd op mij. Op wat mijn persoonlijk proces ook diende. Ik maakte in die periode verschillende nieuwe keuzes vanuit innerlijke inspiratie en flow.
Toen niet beseffend dat deze een cruciale rol zouden gaan spelen in ‘de storm’ die zou komen en nog altijd doorgaat. Het minder schrijven was daar slechts één van.
Ook deze storm voelde ik aankomen, al wist ik nog niet op welk vlak deze zijn weerklank zou vinden.

Minder schrijven betekende meer ruimte voor andere zaken. Minder ruimte om te schrijven werd ook manifest door de situatie waar ik vanaf het najaar in terecht kwam, die zogenaamde storm die nog steeds gaande is. Hoewel het alle zeilen bij zetten is, laveer ik er heel mooi doorheen, maar het kost veel tijd en aandacht, waardoor schrijven gewoonweg ook niet lukt. Er is geen ruimte voor. Of het vraagt om een heel ander soort schrijven, 3D gerelateerd, waarbij het nog steeds om eigen waarheid, zuiverheid, bewustmakend en eigen-wijsheid gaat maar dan in een totaal ander jasje.

Dit schrijven

Nu, een jaar later, heb ik eindelijk een aantal dagen rust en ruimte om even van alles los te komen. Een jaar na keuzes is er pas een korte periode om terug te kijken i.p.v. door te stomen. Niet dat ik niet tussentijds geregeld evalueer en bezie, maar nu even helemaal los van alles, geeft dat weer een andere blik. Alsof je letterlijk van meer afstand kijkt.

En dus vond een terugblik wel mooi om te delen. Al is het voor mijzelf.
De impact die persoonlijke keuzes kunnen hebben, de ervaringen die daaruit voortrollen. Als mens soms totaal niet te overzien of vooruit te zien.
Zoveel meer wat er ‘binnen gehouden’ wordt, niet meteen expressief gedeeld in artikelen maar daarbij ruimte gevend aan herhaling én aan ieders eigen weg om zelf ‘uit te zoeken’ diep van binnen.

De rol van ‘richtingaanwijzer’ heeft een andere functie en uitvoering gekregen. Soms dus door ‘stil te zijn’, ergens geen artikel aan te wijden, en de ander daarmee ook ruimte te geven in zichzelf antwoorden te vinden.
Want hoe fijn het ook kan zijn als iemand iets schrijft wat bewustmakend is of herkenbaar is voor je eigen leven  kan het heel subtiel weer afhankelijkheid in de hand werken. Zo van: ‘ik weet het zelf niet, maar herken me in jouw schrijven’. Of de opmerking die iemand ooit maakte en me bij is gebleven’ dankzij jouw artikelen weet ik eindelijk wat ik voel’.

Ik besef hoe waardevol dat is. Maar ik besef ook dat als dat nog van buitenaf moet komen, het subtiel afhoudt van innerlijk zelfonderzoek. Want als ik het wel omschrijf, hoef je zogezegd zelf niet innerlijk meer te graven naar wat jouw gevoel jou probeert te vertellen. En alleen daardoor groei en transformeer je écht.
Herkenning en bevestiging zijn fijn, en soms erg nodig. Maar met ‘voorzeggen’ haal je je ‘examen’ niet echt op eigen kracht.
Daarbij kan herkenning of bevestiging natuurlijk bewustmakend en als opstap kunnen werken. Zo is het vanuit mijn intentie ook altijd bedoeld. Maar wordt niet altijd zo opgepakt, waardoor werkelijke belichaming uit blijft.
Dus ook hierin zie ik weer de waarde van minder (kunnen) schrijven, voor zolang het duurt.

Uiteraard gaat de geïnspireerde stroom en het delen daarvan in de workshops en opleidingen die ik geef krachtig door. Gericht en verfijnd afgestemd op het bewustzijn van degenen die aanwezig zijn en het proces en de energieen van dat moment, binnen het thema wat zich op dat moment wil verdiepen. Met de gelegenheid om het binnen groepsverband in jezelf verder uit te diepen en her-inneren en integreren. Dat werkt simpelweg anders dan via alleen het lezen van artikelen omdat je dan volledig in de energie van transformatie en groei opgenomen bent op zo’n moment.

Dus, een jaar na datum spreek ik me nog maar even uit en ga nu weer even van mijn welverdiende vrije dagen genieten. 😊

© Willemien Timmer, 16-8-2022