Belichaming in de dagelijkse praktijk:

Ik sta er bij en kijk er naar

 Ascensieprocessen be-leefd vanuit het menszijn

Ik zie het voor mijn ogen gebeuren. Enerzijds is er een deel in mij die neutraal aanschouwt. Waarneemt. Anderzijds is er een deel in mij die begint te pruttelen en er van alles van vind.
Ik probeer de balans te houden tussen beide maar vooral in de uitlijning met neutrale waarnemer vanuit mijn hart te blijven.
Het pruttelende deel in mij mag er ook zijn, mag gehoord worden. Het is namelijk een reeel aspect van mezelf die er ook is. Het hoeft echter niet de overhand te hebben, of aan het stuur te gaan staan, zoals ik dat meestal noem.

Dus ik blijf in de rust en stoei mijn innerlijke ‘strijd’. Daar waar dat vroeger vaker nog het pruttelende deel was die steeds sterker werd en het stuur over gedachten, emoties en handelingen zou grijpen. Daar blijft het nu een intern proces wat ik vanuit een (hoger) bewust wezensdeel aanschouw. In rust, bewustzijn en neutraliteit, waarbij verbinding met Bron in mij niet langer verstoord wordt.
Het gaat allang niet meer om de externe trigger, de situatie die er voor zorgde dat ik opnieuw in dit ‘stukje oefening’ terecht kwam. De focus is verplaatst naar binnen, het innerlijk proces.

Het pruttelende deel in mij die van alles van de externe situatie vind en poogt om gedachtestromen en emoties op te gooien en op gang te brengen, wordt aangehoord en gezien, door dat andere deel in mij. Dat deel dat in neutraliteit blijft. Als een ouder die liefdevol naar het boze kind luistert. Het de ruimte geeft de emoties die het doormaakt te kunnen uiten. Om het vervolgens te mogen erkennen in wat het voelt. Maar ook te omarmen en liefdevol bij de hand te nemen om te kijken of er ook een andere manier van ‘omgaan met’ gevonden kan worden. Zodat het pruttelen, innerlijk reageren vanuit primaire emoties getemperd en geheeld kan worden, doordat bewustzijn haar plaats weer in kan nemen.

Hoe getuigd het van kosmische humor in feite dat de trigger in de externe situatie exact gaat om deze reflectie.
De persoon die dit voor mij welbekende innerlijke proces triggerde heeft zich in het verleden precies gemanifesteerd als dit pruttelende  wezensdeel in mij, wat zo bekend is. Zij het in een extreme vorm.
Verschil is wel dat ik dat altijd intern doorleef en het niet in de buitenwereld neerzet in omgang naar anderen toe.

De dame in kwestie, de trigger, heeft zich op z’n zachtst gezegd niet van haar mooiste kant laten zien in de externe wereld. Om het dichterbij te halen: in mijn trainingen.
In die zin niets nieuws want in de 15 jaren praktijk ben ik het vaker tegen gekomen. Omdat het een wezenlijk deel van groei is waar ieder mens op een eigen manier doorheen zal gaan in fasen van groei.
Ego en onbewuste patronen die getriggerd worden en de afweerreacties die daaruit voortkomen. De een is daarin extremer dan de ander, afhankelijk van hoe vast geroest iemand is in de ‘oude manier van overleving’.

Slachtofferrollen, manipulatie, schoppen, slaan, oneerlijkheid, altijd projecteren naar de buitenwereld tot en met, weerstanden, en vooral geen gehoor geven aan zuivere intenties of waarheid. Dat laatste kan ook niet wanneer je leeft vanuit de ondermijnde en onbewuste emotiestromen die op dat moment geleefd worden. Als speelbal en slachtoffer van je eigen gedachten en emoties.

Dan blijf je zoeken en zoeken tot je een ons weegt ( ja vooral op het spiritueel pad zie je dit erg veel) maar zult de ”verlichting’ niet vinden. Van workshop naar workshop hoppend en toch niet de wezenlijke verandering, groei en bevrijding vinden waarop gehoopt wordt. Waarom? Omdat patronen als deze alle waarheid buiten houden. En er gezocht wordt in de externe wereld en niet in het innerlijk, daar waar de sleutels tot bevrijding echt liggen.

Zo ernstig als dit voorgeleefd werd, als reflectie van wat de onbewuste mind en verkleving met duale matrix kan doen als je erin opgeslokt wordt, was het bij mij intern niet. Niet geweest ook, in dit leven tenminste.
Maar dat heeft ook te maken met het unieke individuele pad wat ieder loopt. De blauwdruk van iedereen is net even anders.

En toch zitten er elementen in die we allemaal in meerdere of mindere mate zullen herkennen. Daar waar angst of weerstand getriggert worden, waar de veilige comfortzone in haar fundament aangeraakt wordt, daar waar het gaat om werkelijk je zelf aan te kijken in je schaduwpatronen, daar gaat het innerlijk afweergeschut in werking.
Afhankelijk van hoe bewust je bent, hoe diep je met je neutrale Zelf (bewustzijn) in contact staat of hoe sterk mind en onbewuste overleving nog aan het stuur staan, zal de reactie zijn.

Dus, ik sta er bij en kijk er naar, wat er gebeurd, innerlijk in mij, als de dame in kwestie (de trigger) voorbij wandelt. Stevig negerend dat ik daar zit en net doende of ik er niet ben.

Misschien is het is haar eigen angst, schuldgevoel, ergens misschien toch nog het besef van het onrecht wat ze mij als mens heeft aangedaan of de schaamte van hoe het onbewuste zelf onzuiver gehandeld heeft. Of gewoon niet wetend hoe op de situatie te reageren.  Ik weet het niet.
Dat zijn allemaal invullingen van mijn innerlijk pruttelende deel, want exact kan ik niet invullen wat haar beweegt in deze gedragingen uiteraard.

Mijn neutrale zelf laat toe dat dit pruttelende deel van zich laat horen, omdat het ruimte geeft om te zien en voelen wat er blijkbaar aan onrecht en verwondingen nog leeft in dat stukje mij. Maar het neutrale deel in mij, dat deel wat in uitlijning blijft met Liefde, bewustzijn, Bron, laat niet toe dat dit gekwetste deelaspect in mij het stuur grijpt. Waarbij het niet de kans krijgt om te overheersen, gedrag, denken en voelen aan te sturen die gebaseerd zijn op dat onrecht of die pijn.

Helder is het dat dit deel in mij het onrecht wat aangedaan is, nog niet volledig kan loslaten. Zelfs al zit er voor een groot deel neutrale helderheid en zicht op de situatie zoals die ooit was.
Was de complete heling er wel, dan zou dit deel namelijk helemaal niet meer opspelen.

De eerdere ervaring met de dame in kwestie omvatte verschillende groeistukken. Een stukje was een spiegeling, dat verwees naar mijn eigen innerlijke sabotage (breinkonijnen die vanuit overleving het voortouw nemen). Maar die ook herkend konden worden doordat ik daar bewust mee aan het werk was. En daardoor uitgediept konden worden.
Ook werd daaruit zichtbaar hoe hardnekkig dergelijke patronen kunnen zijn. En hoe zelf ondermijnend, afhoudend van je ware Zelf en hoe liefdeloos in feite naar jezelf toe dergelijke patronen zijn.
Afbakening van grenzen was ook een thema wat daarin voor mij uitgedaagd werd. Heldere grenzen neerzetten en bewaken terwijl ik in neutrale liefdevolle afstemming kon blijven.

Anderzijds ging die hele situatie niet eens om mij, maar weerspiegelde het feilloos hoe het collectief nog vaak werkt. Hoe spiritueel ego werkt en te werk gaat.

Ook dat was ik me toenertijd bewust vanuit mijn neutrale deel dat aanwezig is en aanschouwt. En ook nu.
Als de ouder die het pruttelende kind laat vertellen wat er scheelt, mag het gezien en gehoord worden en kan het passeren.

Juist daar waar deze stukken vanuit liefdevolle zorg voor jezelf niet langer verdrukt of weggezet worden, daar kan en mag het helen. De gevoelens en daaraan gekoppelde gedachten, gedrag en wonden kunnen pas oplossen wanneer ze gezien en gehoord kunnen worden. Erkend worden. Want van daaruit ontstaat ruimte en bewustzijn.
Ook dat is een intern proces.
En hoewel ik al vele laagjes van deze en soortgelijke situaties innerlijk gereflecteerd en doorleefd heb, kwam deze trigger mij nu nog even helpen om weer een diepere laag bloot te leggen en te helen.

Dus, ik stond er bij en keek er naar. De uiterlijke en de innerlijke situatie. En doorliep met zachtheid, focus en zorg mijn innerlijk aandeel in de onverwachte ‘ontmoeting’.

Om vervolgens vrijer, moeitelozer en oordeelloos te kunnen Zijn met wat is. En me ongehinderd en vrij te voelen in de situatie zoals deze zich manifesteerde. Vrij(er) van aanhakingen, dicht bij mezelf en krachtig in uitlijning met hart en bewustzijn.
Bewust ook van de enorme contradictie en keuze vrijheid die er in besloten liggen. Kijkend naar mij en kijkend naar haar. In uiterlijke reacties op het menselijk vlak wat een directe manifestatie is.
Ik verkoos bewust te blijven zitten waar ik zat. Zij leek te negeren en wist niet hoe gauw ongezien weg te vluchten toen de kans zich voor deed.
Zonder een vergelijk als oordeel aan te nemen. Maar puur feitelijk, in oordeelloos onderscheid. Oordeelloos vanuit het weten dat elke Ziel altijd het beste wat binnen de macht ligt probeert te leven.

Als je jezelf de ruimte geeft innerlijk je proces te laten ontvouwen, het bij jezelf houdt, verantwoordelijkheid neemt voor je eigen proces, de eigen schaduw aan durft te kijken en je wonden durft te voelen. Dan ontstaat ruimte voor werkelijke groei.
Als je blijft vluchten in oude gedragingen veranderd er niets. Kun je blijven workshop-hoppen, spirituele boeken verslinden of wijze leringen tot je nemen, maar levert het niets op zolang je het niet toepast en werkelijk verinnerlijkt.

Het is een Keuze. Die uiteraard gekoppeld is ergens aan je blauwdruk. Je imprint voor dit leven. Maar grotendeels ook onbewust gekoppeld zit aan de duale matrix en collectief bewustzijn. Dus waar wil jij zijn?

Zolang je niet werkelijk innerlijk verkiest deze Keuze te maken, de moed te hebben je Zelf echt eerlijk aan te kijken in alles wat deel van je is, voedt je het onbewuste, het spiritueel ego, dien je je oude patronen en pruttelende delen. Maar is groei een illusie en is groei niet gegrond, waarmee het niet belichaamd kan worden.

Dus, ik sta er bij en kijk er naar. En (h)erken alles wat er (zichtbaar en voelbaar) is in dit moment. En groei, leer, wordt bewuster en kan nog diepere lagen leren omarmen. Maar zie tevens de groeiweg die al doorlopen is, dat de breinkonijnen c.q. Pruttelende delen in mij geen recht meer hebben op het stuur van mijn leven. Maar wel op de achterbank aanwezig mogen zijn, want zij zijn ook wezenlijk een deel van mij(n aardse ervaringspad). En dat mijn groeipad daarin een cruciale shift heeft gemaakt!

Moraal van het verhaal: waar kies jij voor?
Werkelijke bevrijding of surrogaat?

© Willemien Timmer 24-1-2019