Vrijheid???

Wanneer eigen waarheid vanuit ervaring niet uitgesproken mag worden
Wanneer een realistische kijk niet gewenst is om de roze wolk niet te doen afbreken
Wanneer eerlijkheid neer gemept wordt met dreigementen en oordeel
Wanneer macht vooraan staat in reactie, onder de smeuïge jus van “positief denken”, “licht en liefde”
Wanneer er geen openheid is voor eerlijke communicatie of het perspectief van de ander
Wanneer elke anders-denkende direct verband, gedelete en weggejaagd wordt

Dan is er geen respect
Dan staat macht en ego voorop
Dan gaat het weer over verdeeldheid
Dan is diversiteit niet gewenst
Want die kan luchtkasten ontmantelen
Dan is er geen hart bij betrokken
Hoe hard dat ook geroepen wordt
Dan leef je in een fake realiteit
onder de noemer van “vrijheid”
Maar met  ego, macht, hebzucht aan het stuur
Ten koste van de ander
Zonder hart en Ziel….

Mijn moeheid in mens-zijn gaat om al die ego’s die gewoon lekker hun ding hier blijven doen. Die geen enkele wijziging, verandering of transformatie wensen. Want dan verliezen ze stuur, macht, controle, geld of wat dan ook.
Dat dit het grootste deel van het collectief omvat, en ja vooral mensen zoals jij en ik, niet enkel de “elite” of “machtssystemen” die een soort van ver weg en onpersoonlijk zijn. Nee het zit hem in de “gewone gezichten” van hen die je ontmoet op je pad, van mens tot mens.
Daar wordt de grootste verdeeldheid en dualiteit uitgespeeld. Daar komt ego aan het licht.
Vaak zelfs bij de mensen die denken zelf zo “spiritueel” of “positief denkend”  te zijn.

Well i’ve got news for you!
Hoe harder dat gedacht wordt, hoe harder dat geroepen wordt, hoe meer ego spreekt.
Spiritualiteit is namelijk niet iets wat je “doet”, als een leuke hobby. Het is wat je Bent! Diep in de kern.
Op het moment dat “spiritueel zijn” nog zo betiteld wordt, ( als: ik ben of zij is spiritueel) is het niet geïntegreerd, dan is het als een los aanhangsel aan je leven.
Dan gebruik je een spiritueel sausje om je leven meer smaak te geven. Maar leef je niet echt je hart, je Ziel, je Zijn.

En het is niet aan mij om al die ego’s op andere gedachten te brengen, te veranderen. Want dat wordt gegarandeerd strijd. Want de aard van gewond ego is verdeeldheid en overleving. Dan klauwt gewond ego om zich heen, bewapend tot aan de tanden.
Ik wens me niet te voegen met dergelijke strijd. Toch komt deze geregeld op mijn pad.
Daar waar ik mijn waarheid spreek. Waarheid opgedaan door het doorleven van ervaringen, door het doorgronden en helen van mijn gewonde ego delen.
Maar ik wens niet in die strijd, oordelen, verdeeldheid van ego van de ander mee te gaan. Deze trekt me enkel terug en naar beneden, brengt nieuwe wonden toe, die ik juist aan het helen was.

Teleurstelling in mensheid, keer op keer “bewezen” door al die gewonde ego’s die spreken, oordelen, neermaaien en weg trappen.
Teleurstelling die voortkomt uit mijn mens-zijn en mijn gewonde delen daarin.
Ook al heb ik niet het “redders syndroom”, om de hele wereld te willen/moeten redden. Dat is reeds lang geleden los gelaten.
Toch is mijn Zijn hier op aarde, van een hogere orde, niet zonder reden. Om wel degelijk trilling te wijzigen. En daar te zijn voor hen die wel wensen te groeien, oprecht verbinden, delen, en hart tot hart elkaar te laten groeien. In gelijkwaardigheid. En de innerlijke wonden te helen, schaduw eerlijk aan te kijken en te omarmen.
Dat het collectief, de massa daar nog niet voor kiest is duidelijk, in het leven van alle dag waar grotendeels ego regeert. Ook al ontwaakt er zoveel bewustzijn.

De kunst van ascentie en de uitdaging van deze tijd, is om juist te midden van die veelheid aan prikkels, meningen, anders-denkenden, verschillende perspectieven en ervaringswerelden, je staande te houden en in je eigen Waarheid, Licht en Kracht te blijven.
In tegenstelling tot andere levens die je misschien ooit geleefd hebt, verlichting bereken in kluizenaarschap, alleen zittend op een berg.
De uitdaging nu is om het te midden van die veelheid aan verschillende golflengtes te doen, juist in het aardse alledaagse leven.
En de uitdagingen daarin schuilen in het niet mee te gaan in de gedachtestroom, oordelen of woorden van de ander. Niet mee te gaan in dat wat niet wezenlijk van jou is.
Je niet om te laten waaien door de ego’s, vechtstand of sprekende gekwetste delen van de ander (of van jezelf).
Maar in zuivere eerlijkheid naar je Zelf te blijven kijken. Kritisch mag, als het maar liefdevol en oprecht is.

De uitdaging ligt er in om alles waarin jij gegroeid bent in deze jaren, of misschien wel in vele levens, aan te spreken, in te zetten en neer te zetten. Ales uit de ‘innerlijke kast’ te trekken wat je bezit aan kennis, technieken, wijsheid en ervaring om het daadwerkelijk te leven. Om je Zelf er mee te helpen je staande te houden in de chaos van collectieve verandering.
Om je niet te laten afleiden door manipulatieve krachten of gedachten die niet van jouw oorspronkelijke trilling zijn. Ongeacht of ze nu van buiten of van binnen komen.
Je niet te verliezen in teleurstelling, verdriet, onmacht, gevoelens van minderwaardigheid, opgewekt vanuit je eigen oude wonden dor de woorden van de ander.

De kunst is om echt dicht bij jouw Zelf en in jouw hart te blijven. En al zijn we oe van het ‘harde weren’, toch blijft dat juist in deze tijd nog hard werken, om zo dicht bij jezelf te blijven.
De wereld staat op de kop. Oude trauma’s worden collectief en individueel omhoog gewerkt. Het maakt het contrast nog veel groter, schriller. Het verschil tussen werkelijk bewustzijn en de wens tot groei en ontwaken, en onbewustzijn en de weigering om te veranderen. Het verschil tussen Bewustzijn en ego.

Werkelijke vrijheid gaat over het bevrijden van al dat innerlijke trauma, alle vastgezette energieën, overtuigingen, overleving. Die tot diep in het DNA ingecodeerd lijkt te zitten na zovele ‘devolutie’ in de 3D dualiteit.
Echte bevrijding is het respecteren en eren van het feit dat de ander een andere ervaring, mening, perspectief heeft. En het jouwe niet te laten varen, maar wel de openheid behouden om jouw perspectief mogelijk ook weer te vergroten met de waarheid of ervaring van de ander.
Echte vrijheid is het stoppen met oordelen, over je Zelf en de ander. En oprecht, eerlijk, zuiver waar te nemen, zonder er weer wat van te vinden. Een neutraliteit die observerend doch liefdevol is.
Echte vrijheid is ruimte voor iedereen, in de breedste zin van het woord.

Echte vrijheid ervaren maar weinigen. Vrijheid is een breed begrip. Het gaat niet alleen over wel of geen oorlog, mogelijkheden tot meningsuiting of wat dan ook. Vrijheid gaat veel verder.
Want in Nederland zouden we zogenaamd vrije meningsuiting hebben. Maar is dat werkelijk waar? Hoe veel ‘anders-denkenden’ worden nog altijd veroordeeld, verbannen, het zwijgen opgelegd doorgewond ego, macht of angst. In het klein (in je eigen leven) en in het groot.
Waar ontmoet jij weerstand als je jouw Waarheid spreekt wordt dat gewaardeerd of moet dat (door de ander) zo snel mogelijk neergeslagen worden? Of durf je je niet echt uit te spreken omwille van wat de ander daar misschien van vindt?
Nederland is een land vol meningen, we zijn daar snel en gretig mee. Maar mening vanuit wat? Werkelijk vanuit innerlijke waarheid of vanuit conditionering, beperkte en gekleurde zienswijze en angst?

Dus, hoezo vrijheid?

We leven hier in vrijheid in die zin dat er geen oorlog is. Maar is ook dat werkelijk waar? Hoeveel mensen leven in armoede of worden gediscrimineerd, wat ook onderdrukking is, in de breedste zin van het woord, en kunnen, mogen en of durven werkelijk hun waarheid te spreken?
En wat gebeurd er als je daar over spreekt, je stem laat horen?
Hoeveel mensen zijn met elkaar en belangrijker nog want daar ligt de oorzaak) met zichzelf n oorlog, in strijd?

Kijk gewoon eens in het klein, zo op Facebook, in de vele forums. Hoe krachtig wordt de dualiteit en afgescheidenheid nog letterlijk geleefd?
Hoeveel haat en nijd ontstaat daar niet bij een discussie (over welk onderwerp dan ook). Hoe fel worden sommige zaken verdedigt. Mensen gaan dan soms alsnog over lijken in sommige gevallen om hun mening door te drukken. Spreekwoordelijk gezien. Hoeveel oordeel is er op een andere mening of ervaring daarbij en hoe hard moet dat de kop ingedrukt worden. Hoe respectloos en vol van ego reacties ontstaat dan soms, het wordt een bloederige discussie die wellicht als een gewoon gesprek begon.

Dus hoezo vrijheid?

Het zijn van die ‘leuke momenten’ waarop de test echt neergezet wordt: Hoe goed kun je dan werkelijk je ‘licht en liefde’ leven en daarin aanwezig blijven?

Afgelopen week mocht ook ik het weer ervaren (zoals geregeld omdat ik me na lang zwijgen inmiddels niet meer stil houdt) dat je je ervaring laat spreken en een kritische noot ergens bij zet. Het is werkelijk schrikbarend wat dat los maakt. Ineens bevind je je in een ‘spel’ van medestanders en tegenstanders. Wat uiteraard geenszins mijn bedoeling was, maar wetend hoe dat het op afgescheiden niveau werkt.
Medestanders die doordat ik sprak eindelijk ook hun stem durfden te laten horen, zichzelf ook uitspraken. En tegenstanders die vanuit een angstig ego of willen behouden van hun ‘status’ met een hoop rottigheid, oordeel en felheid waar je ‘u’ tegen zegt begonnen uit te halen.

Nogmaals, niet mijn intentie, en ik weet inmiddels hoe het werkt zo in 3D. Ik sprak mij niet uit om in dit ‘spel’ mee te doen of op te wekken. Integendeel.  Ik sprak me wel uit omdat de misleiding zo zichtbaar is (voor mij) en het vergoelijken onder leuke leugens er zo dik boven op liggen.
Ik heb me er lange tijd ook over stil gehouden omdat ik mezelf niet (meer)  in een strijd wens te werpen. Maar eerlijkheid staat bij mij voorop. En machtsstructuren die opgehemeld worden onder de noemer ‘licht en liefde’ ten koste van vele mensen de goedgeloviger zijn of niet bewust van de valkuil, raken toch echt soms nog mijn rechtvaardigheids gevoel.

Opnieuw ‘ging mijn kop er af’ zogezegd, een ervaring die ik al zovele eeuwen zo goed ken, daar waar je je Zelf laat zien en spreken. Nu niet letterlijk, maar figuurlijk. Zoals ik in dit leven al zo vaak ook ervaren heb.
Wie het hoofd boven het maaiveld uitsteekt raakt het kwijt….. dat is de ervaring van eeuwen, waardoor velen zich liever stil houden. Niet  eerlijk hun waarheid spreken, niet zichzelf durven laten zien.
Dat zijn thema’s waar ik gedurende mijn leven ook al veelvuldig doorheen gegaan ben. De angst om zichtbaar te zijn, om je stem te laten horen, om jouw Waarheid te spreken, vanuit ervaring en diep doorleefde en doorgronde wonden, uitkomend bij innerlijke wijsheid.
En van uit die ervaringen ik uiteindelijk getransformeerd ben van een introvert stil vogeltje naar een zelfbewuste vrouw die zichzelf durft uit te spreken. In alle liefde, vanuit hart respect en in zuivere bewuste bewoordingen, zoverre mijn bewustzijn dat op dat moment toelaat. Ook als de ander dat niet kan verstaan.  Maar ook vanuit kritisch, eerlijk oogpunt, zonder oordeel.

Het mooie is dat het me niet meer raakte. Ik heb gezegd wat ik diende en wenste te zeggen. Het heeft er toe geleid dat sommigen zich daardoor geïnspireerd voelden om zich ook eerlijk uit te spreken. Je weet nooit wat het in de ander aanzet tot ‘nadenken’ of bewustwording.
Een zaadje is gezaaid, in alle respect en eerlijkheid en het is niet aan mij om te volgen wat dat met de ander mag gaan doen. Mijn ego hecht daar geen belang aan.
Dat de gewonde ego’s die zwaar in opstand kwamen, zo sterk hun strijd daarbij wensen uit te vechten, dat alle sabels, pijlen en boog, pistolen, brandstapels en guillotines uit de kast trokken (in de vorm van oordelen, dreigementen en meer), deert me niet meer.

Mijn waarheid is gesproken, mijn kritische noot gezet. En ik weet dat deze van mij is. En misschien niet van de ander. Maar als de ander daarop resoneert kan het mogelijk bevrijdend werken. Ik wens me niet meer in een strijdveld te begeven mijn innerlijke ‘Strijder van Licht’ is met de vut zogezegd en heeft geleerd zich daar verre van te houden.
Maar onrechtvaardigheid, systemen die gevangen zetten in plaats van te bevrijden onder welk mooi smeuïg sausje van ‘positief denken’ of ‘licht en liefde’ dan ook, passen niet meer in mijn leven.

We mogen allemaal gekwetst zijn, en dat zijn we, en ook dat mag erkent worden. En velen proberen juist innerlijk deze wonden ook te helen. Maar om vanuit eigen gekwetstheid, onbewustzijn, streven naar macht, geld, positie en moedwillig de ander leugens voorhouden om je status te behouden, die klopt voor mij niet.
En dit gebeurd natuurlijk grootschalig nog altijd, ook in een land wat zogezegd vrij is!
Bij lang niet alles spreek ik mij daar over uit, dat is niet mijn taak en missie. In dit geval was ik ‘toevallig’ betrokken en dus spreek ik me uit.

Ik begrijp het collectieve plaatje, zie de spiegeling wat een simpel 3D voorval als dit laat zien over wat dit met mensen kan doen en over waar we staan als collectief. Ik zie de wonden, de angst, de onderstromen die er doorheen bewegen, en ik zie de kracht waarmee een dergelijke macht nog altijd vat heeft op de meerderheid van de mensen.
Ik zeg niet dat ik er volledig vrij van ben, maar in dit geval was er geen persoonlijke aanhaking en dus ook geen persoonlijke wond meer die voor emoties, zwijgen of wat dan ook zorgde.
Het weerspiegelt echter ook hoe beperkt onze ideeën zijn van wat vrijheid is, hoe diep geworteld het gebrek aan werkelijke vrijheid is en hoe weinig dit nog echt ervaren en geleefd wordt!

De kracht van de symboliek werd versterkt doordat dit plaats vond op 4 mei, de dag van dodenherdenking in Nederland, en de dag voordat bevrijding wordt gevierd.

Maar ook de uitnodiging, die als richtingaanwijzer dient, lichtte sterk hieruit op: we kunnen pas werkelijk gaan ervaren wat vrijheid is als wij ons Zelf ten diepste bevrijden van al onze oude innerlijke strijd, overtuigingen, meningen, oordelen en gewonde delen. Die tot diep in ons DNA ingecodeert en vastgeroest zin.
Pas wanneer wij werkelijk innerlijke vrijheid ervaren kunnen we deze ook scheppen in de wereld om ons heen en de ander en diens perspectief werkelijk in respect, met open vizier en oprechtheid ontmoeten.
Zonder ongegronde ‘zweef-modus’ en valse voorwendselen in het eigen-belang die met oordeel, strijd en vechten verdedigd dient te worden.

Als de strijd in jou werkelijk bevrijd wordt, sterft de strijd in de wereld!

De groei in Ascentie, de groei in het realiseren van je volledig Goddelijk Potentieel, om dat op alle lagen te leven, hier ook op aarde, heeft te maken met het neerzetten, belichamen en leven van je Goddelijke Liefde.
Vanuit Onvoorwaardelijke Liefde is er geen oordeel meer, geen emotionele aanhaking of strijd meer. Dan is er wederzijds respect, heiligen van elkaars wijsheid, ervaring en Zijn.
Dat is waar we naartoe op weg zijn, in onze groei. Met vallen en opstaan.
Om ons Zelf van alle strijd te ontdoen en weer te gaan ervaren, ook in ons mens-zijn wat het is om werkelijk vrij te zijn van afgescheidenheid, dualiteit en ons Zelf en elkaar.
Deze groei nodigt ons steeds dieper uit in het hart van Onvoorwaardelijke Liefde te blijven staan, ongeacht welke storm we ons in bevinden. Om werkelijk gegrond het Licht dat we Zijn te leven. Niet alleen woorden, maar ook daden! (Leven van daaruit).
Dit proces van groei speelt zich voornamelijk tegenwoordig in de 3D dagelijkse wereld in ons en om ons heen uit. En de uitnodigingen hierin zijn talrijk.
Wanneer we streven naar een leven vanuit ‘licht en liefde’ dienen we eerlijk te zijn, naar ons Zelf en elkaar. Hoe moeilijk dat (met alle wonden of gebrek aan vertrouwen) ook is.

Niet iedere evolutiestroom is hier al. Sommige scheppingsronden bevinden zich simpelweg in een ander stadium en werken aan andere thematieken. Niet om onderscheid te maken, wel om het helderder te maken. Dat niet iedereen tegelijkertijd die zelfde groei door maakt. Sommigen ‘staan nog ergens’ anders, en dat is exact zoals het behoort te zijn vanuit Goddelijk Oogpunt. Ieder vervult de juiste rol, zelfs zonder het bewust te weten!
Dat biedt degene die nu voor deze uitdagingen staan juist de uitgelezen kans om te leren je staande te houden in de storm, om bij jouw Zelf, jouw Licht, hart, Liefde en Zijn te komen en te blijven. Om te leren in oordeelloosheid jouw strijd te helen en los te laten, zodat je steeds meer de belichaming van die echte Vrijheid wordt.

© Willemien Timmer, 4-5-2017