(Over Licht, Schaduw en surrogaat spiritualiteit)
Zolang ik over licht schrijf, of liefde, vinden veel mensen dat mooi, spreekt het aan, weet het het hart of eigen licht te raken. Maar hoe zit dat als ik over schaduw zou schrijven? Ik denk dat we daar gauw achter komen, na dit schrijven. Zoals in een eerder artikel genoemd zijn licht en donker/ schaduw andere zijden van dezelfde medaille. In de gepolariseerde wereld horen ze bij elkaar, maar staan ook lijnrecht tegenover elkaar. Vaker zijn we geneigd onze aandacht te vestigen op de lichtkant, zeker de mensen die bezig zijn met spiritueel groeien of bewustwording. Vaak ook zijn we onbewust geprogrammeerd om weg te willen blijven uit de schaduw kant. De “new cage” bewegingen stimuleren juist het “positief denken”, je eigen licht leren zien en voelen, afstemmen op hogere lichtrealiteiten en vooral daarop te richten. Daar waar je focus op gericht is, dat versterkt.
Maar hoe zit het dan met die andere kant van de medaille die even zo goed deel is van wie je bent?! Die schaduwzijde is even reëel, in elk geval vanuit de menselijke beleving en perspectief. Omdat het menselijk ervaren gebaseerd is op polariteit en de ervaring dus van dualiteit. Is het niet zo dat als we een kant van onze medaille voeden, de andere ondervoed raakt, maar op een gegeven moment misschien wel harder van zich laat horen? Simpelweg omdat het ook bestaansrecht opeist?! ( waar het uiteraard ook recht op heeft, het is deel van ons wezen).
In feite is dat ook wat we al ervaren hebben: we hebben lang vanuit schaduw geleefd en schaduw gevoed. Het licht is ondervoed geraakt maar gaat op een zeker moment ’terugslaan’, het laat van zich horen, het dient zich aan en kan je comfort zone en leven op de kop zetten. We noemen dat de ‘ spirituele wake up call’.
Kun je je voorstellen dat dit juist in deze tijd, waarin de trillingen steeds meer versnellen en verhogen, ook andersom kan gebeuren? Vast wel…het is namelijk momenteel grootschalig op aarde aan het gebeuren.We kunnen natuurlijk ons licht voeden, dat is het aspect wat door vele levens heen ondervoed is geweest. Dat is dat deel van ons die kan helpen polariteiten te doorzien, balanceren, verenigen. Dat is ook zeker een belangrijk gegeven, gezien de vele eeuwen ervaringen in schaduw en dualiteit. Deze lichtkant is aan het ontwaken uit een lange slaap van onderdrukking, bewust of onbewust. Maar we dienen niet slechts 1 kant van ons Zelf te voeden, willen we daadwerkelijk ons Zelf weer verheffen naar onze oorspronkelijke Bron of lichtfrequentie.
Licht en schaduw (gebrek aan licht) zijn, ook in ons, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Vanuit aards perspectief en gevoelsbeleving. Op hogere dimensionale niveaus ligt dat anders. Maar we ervaren hier op aarde nog het grootste deel van ons wezen en leven vanuit aards perspectief, dus benader ik het nu maar even van hieruit. Om het meer verstaanbaar te maken.
Ik voel en zeg heel vaak: we zijn op weg naar Meesterschap in ons eigen licht( bewustzijn), maar we zijn al Meester in de dualiteit(beleving). Als Ziel hebben we hier al zovele levenservaring in opgedaan. Als slachtoffer, dader, als schepper van ons eigen ervaringspad. Maar dat wil niet zeggen dat we ook bewust Meester over onze Schaduw zijn. En dat is wel een facet wat hoort bij het Meesterschap over ons volledig bewustzijn. Willen we onze ware Bronfrequentie weer herinneren en belichamen, dan dienen we Meester over Licht en Schaduw te worden. Pas dan kunnen we de innerlijke dualiteitservaring doorgronden en overstijgen en licht en schaduw ineen laten vloeien tot een soort van androgyn bewustzijnsveld, wat neutraal is. Pure Goddelijke frequentie die vrij is van oordeel en dualiteitsbeleving.
Dus niet alleen dienen we ons Licht te voeden, maar ook zeer zeker stilstaan bij onze eigen innerlijke schaduw. Daar waar ons licht sterker wordt, gaat de schaduw ook harder oplichten. Simpelweg omdat licht be-licht. Alles wat nog in het schaduwveld aanwezig is zal be-licht worden. We kunnen dus (vanuit een overlevingsmechanismen, aangestuurd door oude wonden, angst of pijn) hardnekkig proberen uit onze schaduw te blijven, door alleen te blijven richten op licht, positiviteit of wat voor mooie uitlijning dan ook. Maar daarmee slaan we een wezenlijk deel van ons Zelf over. Op een bepaald nivo is onze pijn, angst, schaduw, overleving reëel. Op een hoger nivo echter niet. Op dat ervaringsnivo als mens, en de Ziel zelfs gedeeltelijk, die telkens ervaringen binnen duale velden opgedaan heeft is het uiterst reëel. Vertaald door emoties, gedachten, energetische imprints en verwondingen, en vooral veel onbewuste stromingen. Schaduw dus!
Naarmate ons licht dieper gevoed wordt, komt ook onze schaduw aan het licht. Zo werkt het mechanisme van deze tijd nu eenmaal, die gericht is op het samenbrengen en overstijgen van dualiteit. Het heeft geen zin om op een lichttroon of roze wolk te gaan zitten als je je schaduw nog steeds onder het matje veegt. Dan kom je er niet! Het veel gehoorde ‘alles is goed’, ‘alles is liefde’ of het richten alleen op positieve of hogere energie brengt je in wezen verder af van je Zelf en je eenwording met de Bron. Waarom? Simpelweg omdat spiritualiteit dan een vlucht in het hogere, in het licht wordt. Een nieuw gecreëerd vluchtmechanisme, die in wezen hetzelfde is als de kop in het zand steken. Het is een surrogaat spiritualiteit die je in de kern niet helpt om dichter bij je Ware Zelf of Bron Essentie uit te komen. Het zet opnieuw vast op andere trillingsniveaus in dogma’s, zo moet je het doen en zo niet, gedachtegoed, niet werkelijk ten diepste ervaren, niet alle delen van jezelf worden daarmee bereikt en doorvoeld, etc. Het zijn nieuwe spirituele dogma’s op een hogere trilling dan de ‘overwonnen’ religieuze of sociale, maar het brengt je niet ten diepste in je Zelf of ten diepste in een gelijkwaardige verbinding met de ander.
Pijn is reëel, gebrek aan vertrouwen, lage eigenwaarde, wonden uit het verleden, innerlijk kindstukken, ego lagen, onzekerheid, verdriet en noem maar op, het is allemaal reëel ( op je aardse bewustzijnslevel). Nog niemand is daar volledig vrij van in het menselijk deel, hoe hard je er mogelijk ook aan werkt. Daar kun je dus ook niet aan voorbij gaan, deze gebrek-aan-licht-liefde-kracht-lagen in jezelf. Op het level van aarde en de emotievelden zijn dit reële gevoelens die er zijn. Zolang we deze wegstoppen en vluchten in surrogaat gedachten als positief denken, wat niet ten diepste gevoeld wordt, raken we niet werkelijk ‘verlicht’.
Verlichting betekend letterlijk op alle lagen je licht leven, ook daar waar het eerst donker was, waar pijn, verdriet, littekens aanwezig waren. Zolang we weg blijven van die werkelijke wonden, ze onder het matje schuiven of er omheen blijven draaien, houden we onszelf weg van ‘verlichting’ op alle lagen.
De uitdaging juist van deze tijd is om verlichting, bevrijding en heling op alle lagen te durven aangaan. Niet alleen op de lichtlagen. Want die verlichting is relatief makkelijk te bereiken. Het gaat om alle lagen, ook mentaal, emotioneel en energetisch.
De term lichtwerker acht ik dan ook al jaren als heel eenzijdig en beperkt, vaak foutief begrepen of geïnterpreteerd. Feitelijk zou het, als je werkelijk voor verlichting gaat, juist tegenovergesteld mogen heten: schaduw-werker! Want om alle lagen in ons Zelf te belichten, dienen we door onze Onderwereld heen te gaan! Pas dan kunnen we ons Zelf leren op alle lagen te be-lichten, diep van binnenuit.
Wat is nu precies schaduw?
In feite is het alles wat niet-licht is, in onze ervaring. Of het nu verdriet, pijn, teleurstellingen, angsten, verwachtingspatronen, karma, weerstand is, het maakt niet uit waar het vandaan komt of hoe het zich uit. Daar waar we niet ten volle ons bewustzijn kunnen leven, niet in vrije stroming, waar we niet kunnen stralen in ons Zijnslicht, waar we niet oordeelloos zijn, waar we het grotere plaatje niet zien, waar blinde vlekken ons in een bepaalde visie of overtuiging houden, waar geen openheid is, waar we niet werkelijk met onszelf of elkaar kunnen verbinden van hart tot hart, waar integriteit en waarheid geen gehoor krijgen, waar diepste gevoelens niet verstaan worden, waar jaloezie of ego nog hoogtij vieren, waar we nog hechting of identificaties met emoties of perspectieven hebben, met lagere trillingen ( verdichtere trillingen) in onze energie.
Daar waar we ontvankelijk zijn voor beïnvloeding van anderen, situaties of welke programma’s of energie dan ook. Daar waar we onze kracht verliezen, niet bij onszelf kunnen blijven. Daar waar we ons hart sluiten en niet vanuit liefde, inzicht en wijsheid kunnen leven. Verzin het maar of beter nog: voel het maar in jezelf…..de lijst is eindeloos.
Juist de energiefrequenties van deze tijd zijn meer dan ooit in diepte gericht op het naar boven halen van de Onderwereld, je eigen schaduw dus. Daar waar we persoonlijk en collectief de afgelopen jaren zo hard gegroeid zijn in obs licht, daar dient nu de tegenpool ook meegenomen te worden. Om niet opnieuw eenzijdig te groeien (zoals we dat eeuwen hebben gedaan in de schaduw of dualiteit). We kunnen pas werkelijke nieuwe, verdere stappen in licht zetten als we stap voor stap onze schaduw be-lichten. Juist vanuit het gevoede deel in ons Zelf: het Licht.
Pas wanneer we echt onze schaduw aan durven kijken, durven te erkennen, accepteren, vergeven, omarmen begint het licht van binnenuit te stralen. Dan lost de schaduwtrilling op doordat we de oorspronkelijke trilling (licht) terug brengen. We be-lichten ons Zelf, van binnenuit. Via zicht op ons zelf, in eerlijkheid naar ons zelf, in erkenning van de niet-geziene, gekwetste delen van onszelf. We zien onszelf dan! En dat is het punt waarop het licht werkelijk kan terugkeren in onze Onderwereld. Dat is be-lichting of ver-lichting vanuit de diepste verdichte trillingen van onszelf. En dat werkt immens bevrijdend!
Dus vragen die je jezelf zou kunnen stellen zijn: Durf ik mij net zo diep te verbinden met mijn schaduw als met mijn licht? Durf ik werkelijk mijn schaduw aan te kijken, erkennen en omarmen? Ben ik bewust van mijn schaduw delen? In hoeverre spiegelt mijn leefomgeving mijn schaduw uitvergroot naar me terug? Waar begint mijn schaduw en waar die van de ander (in verbinding met elkaar)? En hoe triggert, weerspiegelt of verweeft zich dat met elkaar? Wens ik werkelijk mijn grootste licht te herinneren en belichamen? (Want dan dien je ook je diepste schaduw aan te gaan!) Kun je jouw schaduwvelden zien en durf je ze te voelen?
Het vergt moed, om je eigen Onderwereld en schaduwvelden te betreden, dat is absoluut waar. Maar het weten en/of voelen dat achter je diepste schaduwen je grootste licht, kracht en Bronverbinding ligt, mag je mogelijk voorwaarts helpen!
Vier je schaduw gelijkwaardig als je Licht. Beide zijn deel van jou, binnen deze ervaringswereld. En beide (samen) leiden je uit deze duale realiteit waarin afscheiding en polarisatie ervaren worden, terug naar de ervaring die je in Essentie Bent!
©Willemien Timmer, 17-5-2016
Spirituele Praktijk Apofyliet
Naarmate je licht toeneemt
Komt ook de schaduw krachtiger naar voren
Licht onthult alles
Wat nog niet in Liefde omarmt kon worden
En biedt je de kans
Dat nu alsnog te doen
Licht vergroot uit
Dat wat nog niet in balans is,
Wat nog pijn draagt
Tot diep in het DNA
Licht belicht
Waar je nog hecht aan dualiteit
Aan afgescheiden zijn
Van jouw Zijn
Licht onthult
Dat je krachtig genoeg bent
Om ook je schaduw aan te kijken
En de ervaring van polariteiten te ontstijgen
Licht omarmt en doordringt
Alles wat niet-licht is
Als deel van hetzelfde geheel
En helpt dat verenigen
Licht brengt bewustzijn
Doet je trilling stijgen
Naar een originelere staat
Van wie je echt bent
Licht draagt
Heel je wezen
En hoe jij jezelf ervaart
Bewust of niet
Licht verbind
Alles wat je Bent
En alles wat je denkt te zijn
Ineen
Licht is resonantie
Is frequentie van de Bron
Gesplitst in vele golflengtes
Allen deel van het Geheel
Licht begeleid je pad,
is je innerlijke gids
En loodst je door het diepste duister
Om uiteindelijk te beseffen:
Licht is wat jij Bent
Pure Essentie en Gods Bron
Uiteindelijk het enige wat IS
Al het andere is illusie
©Willemien Timmer, 17-5-’16
Whispers of the Soul
Spirituele Praktijk Apofyliet