De dagelijkse praktijk van bewustwording
Het is toch soms wel heel erg grappig hoe je juist in het dagelijks leven tegen jezelf en je blinde vlekken aan kan lopen. Juist in omgang met elkaar komen je knelpunten, wonden, oude patronen naar voren. Maar natuurlijk evengoed ook je krachtkanten, wijsheid en liefdevolle kernpunten.
De kunst is deze te zien, doorvoelen en ze natuurlijk bij jezelf te houden. Want op het moment dat je geraakt wordt, getriggert of uitgedaagd is het maar wat makkelijk om te vervallen in oude patronen zoals projectie, jezelf of de ander afwijzen, weg willen lopen, dissociatie, vechtstand of wat dan ook.
Het moment dat ik zostraks even getriggerd werd en merkte dat ik in een diepe teleurstelling qua gevoel verzonk, besloot ik even totaal wat anders te gaan doen en uit dat moment van trigger te stappen. Tijd te besteden aan mezelf en het gevoel en patroon dat getriggerd was uit te nodigen meer voelbaar en zichtbaar te worden, op zoek naar de sleutel en dus onderliggende boodschap.
In mezelf borrelend en morrelend kwam er als vanzelf alweer een inzicht bovendrijven over het oude patroon wat in werking was gegaan. Ik had ergens (onbewust) besloten mezelf tekort te doen en was van daaruit verzonken in een rotgevoel en ontkrachting. Een oude bekende….. een oeroud patroon van zelfontkrachting die ik al in vele variaties in dit leven ben tegen gekomen.
Het sluipt er soms zo maar weer in, vaak op de meest onverwachte momenten.
Hoewel het een oude bekende was, dit patroon, en hoewel ik daar al vaak doorheen gewerkt had in allerlei situaties, stak deze dus toch ineens weer de kop op vanuit het onbewuste en schijnbaar vanuit het niets.
Voor je het weet zit je er dus zo weer in, ondanks al het eerdere helingswerk. Het mooie echter is, door even tijd en ruimte voor mezelf vrij te maken, komen de antwoorden en inzichten juist daardoor eigenlijk ook vlot naar de oppervlakte van het bewuste. En bewuste omkering van het patroon is dan makkelijker gedaan. In dit geval door mezelf de belofte te doen, dat we dit een volgende keer écht nooit weer zo gaan aanpakken.
Direct ging de zon schijnen, letterlijk, als was het een bekrachtiging. En in die zonnestralen smolt het teleurgestelde gevoel (in mezelf) weg als sneeuw in de zon. En voelde ik mijn vrolijke zelf weer en de verbinding met mijn Zijn.
Vaak denken we bij teleurstelling dat dit voortkomt uit het hebben van verwachtingen. In dit geval was dat niet zo. De trigger en het oude reactiepatroon zetten echter een bewustwordingsmomentje in gang dat ik mezelf niet langer weg zou cijferen en tekort doen omwille van de ander. Los van verwachtingen, was de teleurstelling gerelateerd aan mezelf verlaten, mijn eigen gestelde grens overschrijden die gezet was door eerdere ervaringen, ondanks zulk hard werk om mezelf weer te vinden. Al leven(s) lang.
Zo, bij deze dus weer gereset en ingebakken dat we dit nu echt niet meer gaan doen voortaan. Nog meer bij mezelf blijven, mijn grenzen serieus nemen en eren en niet meer omwille van de ander mezelf benadelen of tekort doen. En weer een stukje en laagje oud patroon verder geheeld.
Zo simpel en snel kan het soms gaan tegenwoordig.
In een halfuur door een oud proceslaagje heen, het gevoel weer volledig getransformeerd door er simpelweg even mee te Zijn en vanuit bewustzijn andere keuzes (als belofte aan je Zelf) voor je Zelf te maken.
Natuurlijk verloopt dat niet in elk proces zo snel,. Het is mede afhankelijk van de trigger en diepte lagen die in werking gaan. Het ene proces is gewoon grootser en intenser dan de andere. Maar zeker als het al patronen zijn die je vaker hebt ontleed, gaat het steeds sneller. En de kunst is ook om het lef en de durf te hebben zo’n gekwetst pijnpatroon even helemaal uit te nodigen, er in te gaan zitten (vanuit je midden en bewust aanwezig blijvend zonder erin te verzuipen), ermee te zijn, er naar te luisteren en doorvoelen. Van daaruit borrelen ook de antwoorden en inzichten vanzelf op om het boven tafel te krijgen hoe het om te kunnen keren. En voel je de instant bevrijding!
© Willemien Timmer, 15-4-2021