Wanneer je hart roept

Ken je dat? Dat je ineens vanuit gevoel naar iets (nieuws) getrokken wordt terwijl je daar bewust helemaal niet mee bezig was. Terwijl je hoofd er niets van snapt waarom dat nu ineens schijnbaar onverwachts op je pad komt?
Wanneer je hart je roept en het hoofd er niets van snapt, wat volg je dan, hart of verstand?
Blijf je in de twijfel, vraagtekens of analyseren hangen of durf je de sprong in het diepe te wagen en het avontuur van het hart (volgen) aan te gaan? Zonder te weten waar dat naartoe leidt, zonder routeplanning en handvatten, je laten leiden door de puzzelstukjes op je pad die zich stap voor stap ontvouwen?

Hoewel deze laatste voor het ego erg spannend is omdat dat avontuur zich vaak buiten de comfortzone en ingesleten paden bevind. Is dit vaak een pad vol verrassingen onderweg waarbij je juist een heleboel dingen kunt leren. Zoals vertrouwen, loslaten, nieuwe kwaliteiten van jezelf blootleggen of leren hanteren. De weg van het hart (volgen) brengt je soms op ongekende paden vol verrassingen, hindernissen en kadootjes.
Ja, het vraagt soms ook wat zoals het overstijgen van angsten, onzekerheden leren omarmen, creatief zijn, loslaten van uitkomsten en open blijven staan om de volgende stap op je pad te ontdekken.
Soms vraagt dat moed en lef, uithoudingsvermogen en geduld.

Het hartpad

Al heel erg lang  geleden besloot iets in mij dit pad te volgen. En al vele jaren volg ik trouw mijn hart, ook daar waar mijn hoofd er niets van snapt. En altijd, vaak achteraf, levert dat heel veel moois op. Groei, bewustwording, nieuwe ervaringen, ongeziene kwaliteiten die ontplooien en meer. Het heeft mijn leven zo verrijkt en zoveel avontuurlijker gemaakt. Het heeft me zoveel meer onverschrokken en flexibeler gemaakt. Meedeinen met de Flow of Life, met dat wat Is en telkens weer de richtingaanwijzers van ziel volgend me laten verrassen met wat er allemaal mogelijk is. In mij en om mij heen, hier op aarde.

Het heeft het vertrouwen in mijn ziel, mijn kunnen, de oneindige mogelijkheden van schepping en bovenal mijn liefde voor het op aarde zijn weten aan te raken.
Daar waar angst voor het leven was, onzekerheid, gebrek aan vertrouwen en onveiligheid op aarde ervaren aanwezig waren, heeft dat weten te transformeren tot een plek innemen, in mezelf en op aarde. Tot onafhankelijkheid, stevigheid, diepe gronding en een leren vertrouwen op vele vlakken en lagen.
De magie van de aarde kan zich dan (aan je) ontvouwen, de ziel kan zakken in de basis waardoor bezield leven, belichaamd bewustzijn en in vertrouwen je eigen pad gaan en blauwdruk leven eigen gemaakt wordt.

Deze tijd

Waarom benoem ik dit nu zo uitgebreid? Om verschillende redenen. Namelijk dit is deel van het
ascensieproces, dit is de weg naar werkelijk landen op aarde om de ‘hemel op aarde’ te creëren. Dit is de weg naar belichaming van je bewustzijn, in dagelijks leven en doen en laten, waarbij de unieke ziel tot uitdrukking gebracht wordt in de 3D wereld.
Dit is de weg die collectief al langere tijd aangetrilt wordt, waar vele zielen in mens-zijn op aandringen waardoor groeiprocessen aangezwengeld worden om steeds dieper echt te zakken in en door de onderste chakra’s heen. Zodat processen van schoonmaak en bewustwording juist in die meest lastige menselijke thema’s kunnen uitkristalliseren en helen. Want dat schept de noodzakelijke ruimte in je zelf, je lijf en je leven om je ziel/bewustzijn echt op aarde te laten indalen, te gronden. Om je oorspronkelijke kwaliteiten in mens-zijn te ervaren en manifesteren. Om ego te transformeren van verwond deel van jezelf naar een oorspronkelijke bedoeling, namelijk als gereedschap om handen en voeten te geven aan je Zijn op aarde.

Creatie van de nieuwe aarde

De creatie van de nieuwe aarde gebeurd niet vanuit de hemelen of door ons te richten als mens op ‘boven’, maar daar waar wij de hemel op aarde (in ons Zelf) durven toelaten. Waar wij ons weer veilig, welkom en aanwezig kunnen voelen op aarde.
Daartoe nodigt de energie van deze tijd telkens opnieuw uit. Blijf ik hangen aan wat ik ken, wat (schijn) houvast geeft en aan en in feite gebaseerd is op gebrek aan vertrouwen en overleving. Of durf ik werkelijk gehoor te geven aan ziel/hoger bewustzijn en die richting te volgen. Durf ik daarbij mijn wonden, schaduw en angsten aan te kijken, uit comfortzones en gebaande paden te stappen en het werkelijke avontuur echt aan te gaan met mijzelf?

En dat alles begint met de keuze: durf ik mijn hart te volgen, ook daar waar mijn verstand het niet snapt? Durf jij dat avontuur aan waarvoor je hier en nu, in deze tijd, op aarde gekomen bent?

© Willemien Timmer, 26-8-2021