Verwondering

Soms heb je van de momenten dat de tegenpool van wie je zelf bent tegenover je komt zitten. Ik ervaar dat vaak als bijzonder bewustmakende momenten vol verwondering. Soms zijn we zo geneigd te denken dat hoe jij zelf de wereld ziet of ervaart, dat iedereen dat zo doet. Natuurlijk weet je beter en weet je en ervaar je geregeld dat dat niet zo is. Dat er een enorme diversiteit is in ervaring, zienswijze en beleving van het leven.
En toch zul je hoe langer hoe meer aansluitende en vergelijkbare mensen aan trekken op je pad die er soortgelijk in staan. Vaak heus nog wel met een variatie van zienswijze en leefwijze, maar als rode lijn dan wel met een inslag van bewustwording, op welke wijze dan ook.
Natuurlijk zit het dagelijks leven, de buitenwereld vol met allerlei mensen die vanuit verschillende golflengtes leven en functioneren, handelen en be-leven. Sommige bewust, anderen volkomen onbewust.
Juist in deze tijd (2020) wordt die diversiteit en polariteiten uitermate groot uitgelicht. Scheidslijnen zijn in die zin niet meer vaag of onduidelijk, het wordt kraakhelderder dan ooit belicht.

Mensen van allerlei ‘pluimage’, golflengtes en achtergrond, al lang ontwaakt of pas wakker wordend, weten hun weg vaak naar mijn praktijk te vinden (dat houdt mijn passie-werk ook interessant en boeiend) maar de rechte lijn daar binnen is toch wel gerelateerd aan wat mijn insteek en intentie is: er is bereidheid om bewuster te worden, eerlijk naar zichzelf te kijken en te werken aan zichzelf.
Ik bedoel, ik rol de stenen niet van jouw pad, ik heb genoeg aan mijn eigen J en dat is tegelijkertijd ook helemaal niet de bedoeling van bewustwording uiteraard. Ieder zijn of haar eigen verantwoordelijkheid en eigen pad. We kunnen verbinden, delen en uitwisselen.
Ik kan mee kijken, ondersteunen, aanreiken, waar je wenst of waar dat nodig is, maar jij mag het zelf doen.  Jij en niemand anders.

Hoe verrassend kan het dan zijn wanneer er iemand plaatsneemt, tegen over je, in de setting van een consult die van een totaal andere kant komt. Ik bedoel, ieder heeft een eigen aanvliegroute en dat is prima en vaak juist super interessant om mee te mogen kijken met of vanuit andere aanvliegroutes.
Nee, met een ‘andere kant’ bedoel ik dan ook echt de andere kant van de medaille:  niet willen werken aan zichzelf, niet willen kijken naar zichzelf, niet willen verbinden met zichzelf en eisen dat ik al die lastigheden maar even weg haal, die allemaal veroorzaakt zijn door anderen.
De ultieme polariteitsspiegel (en dus tegenstelling) van hoe ik zelf in elkaar steek en in het leven sta.

Tja, daar sta je dan met je goeie gedrag 🙂 Geen woord van wat je aangeeft komt binnen, alles ketst af. Zelfs ‘jip en janneke taal’ komt niet aan. Een moment dieper ademhalen en het eigen lichaam voelen is al teveel gevraagd en eng, want ‘nee ik doe niet aan die enge dingen als spiritualiteit, ik wil alleen van mijn probleem af’.
Nu kan ik daar een heleboel over zeggen, maar dat doe ik niet. Dat is privé en vertrouwelijk en dus deel ik dat niet.
Het is ieders eigen verantwoordelijkheid hoe een uitwisseling in consult binnen komt, of niet. Ik heb ‘mijn best gedaan’ in liefde en geduld en het werd toch een mooie sessie, die in de mind en de persoonlijkheid niet echt is aangekomen, maar wel in de bewustzijnslagen. Het doet dus hoe dan ook iets. Daar heb ik alle vertrouwen in, en neem dat ook waar.
Het ego van de ander wist uiteindelijk nog wel te erkennen dat wat belicht werd wel klopte, en dat voelde al als winst. Maar oh oh wat is het bijzonder en verwonderlijk als er zo iets gebeurd en je iemand ontmoet die van zo’n andere kant komt.

Mooi om te merken hoeveel interessante en bijzondere aspecten daar dan ook voor jezelf in zitten om te onderzoeken. En ook mooi om je eigen groei daar in uitgelicht te zien. Hoe makkelijk ik bij mezelf kon blijven, geen frustratie, gewoon doorgaan en de verantwoordelijkheid bij de ander laten wat er wel of niet binnen kon komen. Geen last naderhand van ‘had ik maar zus of zo’. Gewoon los laten in vertrouwen dat zelfs dit niet voor niets gebeurd en ergens een effect teweeg brengt in bewustzijn en dat ergens dat kwartje ooit land in de menselijke lagen. Is het niet dit leven, dan wel een volgende.
Geen persoonlijke haakjes of persoonlijke spiegeling te vinden die op mij zelf betrekking hadden om aangeraakt te worden. Geen moeheid of leeglopen door de energie van de ander. Gewoon in eigen kracht en veld blijven en toch in interactie zijn met de ander. Gewoon uitwisselen wat er uit te wisselen valt in het moment, zoals in ieder ander consult.

Het was wel een dikke knipoog van het universum, die de exacte tegenpool van mijn Zijn even hielp belichten, (hoe het ook kan) nadat ik daarom min of meer gevraagd had, omdat ik die kant van de medaille eigenlijk al jaren niet meer tegen kom in de praktijk . (In het dagelijks leven uiteraard wel).
Soms is het goed even de andere kant van zaken te zien, die er ook IS, om realistisch en zuiver afgestemd te blijven op het pad wat ik ga. Om te zien hoe anderen in deze uiterst diverse en wiebelige wereld (en collectief veld) er in staan en het leven beleven. Hoe die kant van de medaille leeft, beweegt, door deze wereld in transitie wandelt en in elkaar steekt.
Zonder strijd, worsteling, confrontatie of wat ook, maar gewoon in eenheid, gelijkwaardigheid, liefde en bewustzijn van wat er gebeurd. De verantwoordelijkheid laten waar die hoort, eigen aandeel en groei daarin ook weerspiegelt zien (omgang met) en helderder (in)zicht op de tegenpool van mijn golflengte.

Dankbaar dus, want wie vraagt ontvangt werkelijk! En al ervaar ik dat al jaren, ik blijf me verwonderen om de cadeautjes én de verpakking zoals het universum (en mijn Bronwezen) dat vormgeven in de materie.

© Willemien Timmer, 18-8-2020