Het bewustzijn van dieren

Hoe toepasselijk dat ik afgelopen weekend in de workshops een kaart trok die ging over verbinding met het dierenrijk. Een voor mij heel heldere en sterk aanwezige connectie die ik zo door en door ken in mijn leven. Een connectie die zich ook uitdrukt in alle facetten en fases van mijn leven. Ik bedoel, zelfs als ik mijn eigen babyfoto’s bekijk is er geen enkele foto waarop ik niet met een dier sta. Vaak kat of hond. In latere fases van mijn leven kwamen daar telkens andere dieren bij.

Door mijn hele leven heen heb ik een sterke en bijzondere band gehad met dieren en altijd dieren om me heen gehad. Maatjes, begeleiders die onvoorwaardelijke liefde in zich dragen en uitstralen. Waar moeiteloos mee te communiceren is en verbinding en communicatie altijd eerlijk en oprecht is. Leugens zijn er niet, alleen naakte waarheid en heldere spiegels.
Met dieren heb ik nooit problemen gehad,  met mensen daarentegen wel. Het is en was voor mij een natuurlijk gegeven dat liefde voor en connectie met dieren diep van binnen uit stroomt. Met mensen is dat wel anders geweest, dat heb ik echt mogen leren door het leven heen.

Door het leven heen zijn dieren soms mijn redder geweest, mijn bemoediging, mijn heler en mijn leraar. En soms was dat andersom ook zo. Maar bovenal zijn het onvoorwaardelijke maatjes en heldere spiegels die het leven bijzonder verrijken. Ik zou niet zonder kunnen.
Met een glimlach ontving ik dus de kaart dit weekend, de waarachtige waarheid daarin erkennend die voor mijn leven zo cruciaal is.

Bezieling

Nooit heb ik de mens begrepen die geen enkel hart voor dieren heeft, die geen besef heeft van hun persoonlijkheid, bewustzijn en bezieling. Nooit heb ik de mens begrepen die een dier als een ‘lastdier’, als iets onbelangrijks, als iets wat eng of vies is, als minderwaardig  of als een wezen zonder gevoel of ziel ziet. Totaal onbegrijpelijk voor mijn wezen, want het heeft maar heel weinig opening nodig om de onvoorwaardelijke liefde van een dier te voelen stromen. Het heeft maar weinig observatie nodig om de persoonlijkheid van verschillende dieren er uit te halen.
Maar daar zit nu net de crux, er is (al is het een kleine) opening in je hart voor nodig. Als die er niet is, bewustzijn onbewust of afgestompt is, dan voel en zie je het inderdaad niet.
Het is een reflectie van een gesloten hart voor wat schepping is en hoe alles en ieder daar een plek in heeft. Het is voor mij een reflectie van afgescheidenheid van de natuur en de eigen plek in de natuurlijke wereld.

Dierenzielen

Ook dieren hebben naast een collectief veld waarin gedragingen en kenmerken van een diersoort aanwezig zijn, ook een eigen aardse persoonlijkheid. En bezieling.
Het ene dier is het andere niet, zelfs al is het eenzelfde diersoort of eenzelfde ras.
Het ene dier is meer ontwikkeld dan het andere. Meer of minder bewust en of geëvolueerd. Er is niet zoveel verschil in die zin met het menselijk ras. Ook daarin zijn uiteenlopende verschillen in bewustzijn en onbewustzijn, wijze zielen,  ‘neanderthaler’ zielen, in ontwikkeling zijnde zielen, nog ‘slapende’ zielen. Ook dieren zijn hier om ervaringen op te doen en zijn niet enkel gebonden aan de aarde. Al dragen zij hier ook een bepaald lichaam die past bij de ervaringen die zij op willen doen of eigen willen maken.
Hun hoger bewustzijn komt vaak vanuit galactische en kosmische sferen, waarin zij andere of juist soortgelijke manifestatievormen dragen.

Naast een aansluiting op een collectief veld van bewustzijn van bijvoorbeeld een diersoort, dragen zij niet alleen een groepsbewustzijn, maar zijn juist ook hier op aarde om zich tot individueel bewustzijn te ontwikkelen. Op een net andere wijze, maar toch gelijk aan de mensheid en de reden dat die op aarde is.

Ik heb vele prachtige dierenzielen in mijn leven mogen ontmoeten die ‘broeders of zusters’ vanuit hoge galactische of kosmische sferen zijn. Waarbij al eonen vriendschap voelbaar is, samenwerking, vertrouwensband en meer. Zielen die ik ken uit andere levens, zowel op aarde als elders in het universum.
Mijn vorige kat bijvoorbeeld kwam vanuit Sirius en we hebben meerdere levens samen gehad. In oud Egypte was hij als leeuw aan mijn zijde. Mijn vroegere paard was een ‘afgezand’ van Andromeda en verwant aan de energie van de Pegasusfrequentie.
Mijn nieuwe kat is afkomstig vanuit de White Tiger Being bewustzijn van Lyra. Mijn hond is echt een zielsbroeder vanuit Sirius waarmee ik al vele malen eerder heb samengewerkt aan heling en bewustzijn brengen op aarde.

Een dier op aarde is dus nooit enkel ‘maar een dier’ met dierlijke gedragingen of zonder bezieling. Wanneer diepe hartverbondenheid en communicatie van daaruit aanwezig is, is toegang tot hun hoger bewustzijn ‘relatief makkelijk’ te ontdekken.

Spiegels en ondersteuning in evolutie

Naast het feit dat dieren hier voor hun eigen evolutiepad in schepping zijn, is dit evolutiepad diep verweven met de mensheid. Dieren zijn niet alleen als maatjes of gezelschap aanwezig maar ook als essentiële spiegels voor de evolutie van mensheid.
In het oude Egypte kregen de Neteru (‘goden en godinnen’) niet voor niets vaak een symboliek van een dierenvorm. Super slim, want elke diersoort weerspiegelt andere (Gods)kwaliteiten en gedragingen die ergens ook in het menselijk bewustzijn aanwezig zijn. Hiermee werden de Godskwaliteiten van ons menselijk hoger bewustzijn afgebeeld die op deze wijze ook weer dieper te herkennen en herinneren waren.
Bijvoorbeeld de kwaliteiten van de kat: eigen-wijsheid. Met zachtheid, flexibiliteit en lenigheid je eigen pad gaan. Volledig je Zelf zijn. Je niets aantrekken van wat een ander wil.

Vanuit het oude Egypte was deze herinnering nog levend en bewust. Dat aardse dieren kwaliteiten weerspiegelen van Goddelijke Aard. Vanuit het principe dat het herinneren van wat het totale Goddelijke inhoudt voor een mens op aarde (in vervallen bewustzijn) veel te groots en onmogelijk is  zijn er vele Godsaspecten uitgebeeld (foutief vertaald als goden en godinnen) die de verschillende facetten van Goddelijkheid verbeelden. Zo is het stap voor stap herkennen en herinneren van Godsaspecten veel beter te doen en te behappen. Om uiteindelijk steeds meer je complete Goddelijkheid weer te herinneren en integreren. In die zin zijn de dierensoorten en hun gedragingen een opstap en spiegel naar eigen Godsaspecten. In die zin dus een spiegel in de bewustwordingsprocessen van ons Zelf en daarmee dienend ook aan onze menselijke evolutie.

Dieren en evolutie

Naast die algemene dierenenergie en gedragingen en kwaliteiten die er per diersoort zijn (dat zijn eigenlijk dus de collectieve dieren energieën), dragen dieren een eigen unieke persoonlijkheid. Een eigen zielsbewustzijn, net als de mens, die specifieke kwaliteiten en gedragingen bezitten die een dier uniek maken. Net als de mens.er is niet zoveel verschil als je zou denken.
Natuurlijk verschillen de mogelijkheden per collectief bewustzijn of individueel bewustzijn. Dieren die dichtbij de mens staan zou je in die zin kunnen zien als dat zij een andere evolutie al hebben doorlopen op aarde. Kijk naar de hond, die ooit voortkwam uit de wilde wolven. Deze is gaandeweg de evolutie op aarde geëvolueerd tot een maatje van de mens. En kijk naar de mieren bijvoorbeeld. Zij zijn sterk werkzaam in een groepsbewustzijn en in veel mindere mate in een individueel bewustzijn. Zij staan veel verder van de mens af, niet als een maatje of huisdier zogezegd. Daarmee vertolken zij een andere rol en spiegel voor de mens dan bijvoorbeeld een hond. Dienen dus ook een ander, eigen evolutiepad.
Diersoorten op aarde doorlopen een eigen evolutiepad, sommige zij aan zij met de mens, andere niet of misschien pas in een later stadium. Dat wil echter niet zeggen dat dieren die niet direct in contact staan met mensheid minder ontwikkeld  alleen groepsbewustzijn en geen individu of minder ver geëvolueerd zijn overigens.

De waanzin van projectie (dierenhealing)

Blij met de kaart van gisteren die ging over mijn verbinding met de dierenwereld en het uitdragen van bewustzijn m.b.t. de dierenwereld, had ik op geen enkele wijze in gedachte om hier een artikel over te schrijven of hier concreet wat anders dan anders mee te doen.
Wie mij kent of wie hier in de praktijk of workshops komt, weet dat Kiaya, mijn hond, mee werkt in de praktijk en vaak levert dat al mogelijkheden tot diepere aanrakingen met het dierenrijk op. Direct of indirect.
Ik was dus gewoon blij met de (h)erkenning via de kaart en that was it.
Dacht ik…..

Totdat ik vanmorgen met verbazing een schreeuwerige tekst (met enkel hoofdletters geformuleerd) lees op internet, met een oproep om ‘alle dieren te helen want dat hebben zij zo nodig’.
En dat in mij een reactie opwekt waardoor dus uiteindelijk dit artikel ontstaat.

Wat een waanzin en wat een projectie van menselijk onbewustzijn straalde er uit deze oproep.
Nu voel ik me echt niet geroepen om op elk onbewust bericht of waarheid van een ander die niet resoneert te reageren hoor. En het is ook niet bedoeld als oordeel.
Maar wat me ‘raakte’ en inspireerde was het feit van een ‘nieuw werkveld’ waarop ook weer geprojecteerd wordt vanuit spiritueel ego en onbewustzijn.
(Ik weet heus dat dit geen nieuw werkveld is, want velen werken met dieren en hun bewustzijn vanuit verschillende achtergronden). Maar het feit dat hier werd aangedrongen op het niet afgestemd zomaar pontificaal gaan helen van alle dieren raakt bij mij dan toch een gevoelige snaar.
Waar is het respect? En het Vertrouwen in Schepping?
Het kwam neer op het ongevraagd overal maar weer met helende energie gaan strooien op elk dier wat je tegenkomt. Ongevraagd en vast vanuit goeie bedoelingen hoor, maar niet afgestemd of het passend of wenselijk is. Of jij daarvoor überhaupt de aangewezen persoon bent en zonder inzicht waar zo’n gechannelde boodschap vandaan komt, klakkeloos aannemend.

Een mens ongevraagd healen is niet oké, maar voor een dier geldt dat evengoed.
Het is onbewuste projectie van eigen (beperkte menselijke) denkbeelden dat elk dier healing (van jou) nodig heeft. Het is weer verkapt spiritueel ego die aan het stuur staat.
Vergeten wordt dat ieder wezen een diep helend vermogen in zich draagt, maar ook recht heeft om eigen ervaringen op te doen. Vergeten wordt dat wie jij denkt te zijn om te beoordelen dat een ander (ongevraagd) heling nodig heeft.
Let wel ik gruwel evengoed van alle dierenleed die de mens veroorzaakt, en ik schaar eigenlijk ook oproepen als deze daar onder. Al is de insteek anders en wellicht goed bedoeld.

Er wordt echter niet van bewustzijn uit gegaan. Van ‘vrije wil’, van evolutie, van het recht om ervaringen op te doen. En is een verdraaide vorm van verantwoordelijkheid nemen om het leed te verzachten. Het leed niet zozeer van de dieren, maar vooral de pijn die dat de mens doet van binnen die niet volledig toegelaten en doorleefd, maar weggedrukt wordt. Een soort vergoelijken voor eigen pijn, geprojecteerd op een ander, in dit geval op ‘ alle dieren’.

Net als bij mensen

Net als bij mensen dient dit individueel afgestemd te zijn. Je kunt niet een ander helen als je je eigen wonden niet aankijkt en heelt. Je kunt überhaupt niet een ander helen. Je kunt wel daarin bij staan en steunen om het zelf genezend vermogen van de ander (mens of dier) te ondersteunen, wekken en activeren. Maar het dient van binnenuit te komen.
Heling van de pijn van de ander heelt niet je eigen wonden. Het is een vorm van onbewuste arrogantie (ego dus) die denkt in staat te zijn een ander te helen.

Mijn ervaring is dat wanneer jij daadwerkelijk iets voor een ander mens of dier mag betekenen, dit vanzelf naar je toe komt. Je gaat dit voelen in de interactie met elkaar.
Je eigen wonden wegwuiven en je richten op de wond van de ander is ontkenning van je Zelf, en werkt nooit helend door in de ander. Wat wel helend werkt is je eigen wonden aanpakken, je verantwoordelijkheid nemen. Niet mooier maken dan wat het is, niet pappen en nathouden, niet wegkijken, niet onderdrukken. Eerlijkheid, naaktheid en je Zelf in alle facetten aankijken.
Erkennen dat het niet aan jou is om te oordelen of een ander heling of ondersteuning nodig heeft, maar de ander dat zelf laten aangeven
Daarvoor is verbinding en veiligheid nodig, wat ontstaat vanuit het maken van verbinding.

Ik heb heus ook vaak genoeg knarsetandend gestaan bij dierenleed waarin alles in mij wilde ingrijpen en het soms wel en soms niet mocht of kon. Ook al begrijp de mind dat soms totaal niet, altijd werd achteraf wel helder waarom wel of waarom niet. Hartverscheurend soms voor het menszijn, hoe respectloos mensen soms met dieren omgaan.

Het is arrogant om te denken dat we volledig zicht hebben op de achterliggende redenen of leerschool die in dergelijke situaties schuilt. We zien als mens vaak maar zo’n klein stukje. En overzien zeker niet het geheel.
Bewustwording in jezelf brengt automatisch bewustmaking naar en in de buitenwereld teweeg. Soms met woorden en daden, soms vanuit stilte en Zijn. Van daaruit voel je diep van binnen wat bij jouw rol, taak, functie op aarde past. Waar te handelen en hoe, en waar niet.
Met bewustzijn met dieren omgaan en hun ware aard, bezieling, persoonlijkheid en spiegels leren zien draagt ook bij aan heling van het geheel. Dat heeft te maken ook weer met verantwoordelijkheid nemen voor hoe jij ermee omgaat, in het leven staat en welke boodschap je daarmee uitzend.

Het kan ook anders

Als kind wilde ik elk dier redden en nam alle zielige of gewonde dieren mee naar huis. Die neiging heb ik soms nog, al sta ik er inmiddels anders in.
Want ergens houdt dat op. Je kunt niet alle zielige dieren in de wereld redden. Iedereen heeft daarin een taak en eigen verantwoordelijkheid. Elk mens op aarde.

In Egypte is het schrijnend met het dierenleed dat openlijk op straat overal zichtbaar is. Het wordt niet verborgen zoals in Nederland. Het is confronterend, openlijk zichtbaar.
In het begin kwam ik (ongevraagd) voor elk dier op. Met hand en tand bewapend (vanuit emoties) probeerde ik elk dier daar te redden en eigenaren of omstanders bewust te maken. Angst en arrogantie t.o.v. dieren zit echter zo diep ingebakken in het collectief (on) bewustzijn daar, dat ik slechts een enkeling leek te bereiken.
Gaandeweg ik mijn eigen emoties om het zien en voelen van al dat leed leerde helen of op z’n minst leerde niet alles keihard binnen te laten komen maar wel mijn hart open te houden, ontwikkelde ik een heel ander perspectief en werkwijze.
Ik ging alleen maar goed doen voor alle dieren die ik daar ontmoette, zonder vol woede eigenaren of omstanders aan te vallen.
Ik ging ‘het goede voorbeeld geven’. Ik ging zichtbaar maken wat mijn connectie met dieren is en kan zijn. Vanuit respect, ontmoeting en afstemming op wat een dier in dat moment nodig heeft. Met liefde en geduld. Soms heel klein, momentopnames, soms veel groter dan dat. Maar altijd afgestemd op het moment, op hart en voelend wat in welke situatie nodig en wenselijk was. Of ik daartoe een rol te vervullen heb of niet. Afgestemd dus op dat wat is en wil en mag zijn in het moment.

En vele malen in contact met dieren die ik ontmoette, soms zwaar verwaarloosd, getraumatiseerd, eenzaam, onbegrepen of wat ook ontstonden de mooiste helingen. Niet altijd alleen van het dier zelf maar vaak juist nog met omstanders of aanwezige mensen of voorbijgangers. Ogen werden geopend omdat ze iets anders zagen gebeuren dan gebruikelijk en dat blijft hangen in gedachte, gevoel en leidt uiteindelijk tot nadenken en tot bewustwording.

Vele, vele bijzondere dierenzielen heb ik mogen ontmoeten op Egyptische bodem. Soms met vreselijke verhalen, soms met opmerkelijke, bijzondere verhalen, energie en bedoelingen. Maar altijd aangetrokken tot mijn energie en wat er mogelijk is in ontmoeting. Soms is een aai genoeg, de herkenning en erkenning voor een dier, dat je hen wezensessentie ziet. Dat zelfs dat al een diepe heling intern op gang brengt omdat ze eindelijk gezien worden.
Soms simpelweg door hongerige dieren te voeden, al is dat een momentopname in hun leven. Het brengt een verandering teweeg, al is het in dat moment. Het geeft een ander signaal af, namelijk dat er ook mensen zijn die te vertrouwen zijn, die liefde dragen,  die zien wij zij (de dieren) zijn, etc.

Maar veelal zijn het de mensen die mogen helen, en niet zozeer de dieren. Heling door bewustwording. Wanneer mensen bewust worden van de rijkdom van het dierenrijk, de bijzondere connecties die zij met zich meebrengen, houdt dierenleed vanzelf op. Wanneer het hart en bewustzijn open is, is het niet mogelijk om dierenleed te veroorzaken.
Dus iets in mij besluit om dat voelbaar en zichtbaar te maken.
En dienstbaar als dieren zijn in een open hart verbinding, gingen zij mee werken (uiteraard! ) aan het verspreiden van bewustzijn.

In de vele reizen die ik maakte trok ik allerhande situaties en dieren aan. Meestal met resultaat dat ze mij ook opzochten en omstanders of passanten soms echt verwonderd keken. Dat vrienden verbaasd raakten en hun angst voor dieren minder werd, met andere ogen gingen kijken en soms zelfs ontmoeten.
Dat zelfde zie ik in de praktijk ontstaan, met Kiaya’s aanwezigheid. Door de omgang met elkaar, gelijkwaardig en respectvol, wordt angst opzij gezet en ontstaat een andere ervaring.

Niet elk dier heeft heling nodig

Daarnaast zijn er genoeg dieren die helemaal geen dierenleed ondergaan of heling nodig hebben. Want zij hebben een liefdevol huis, voeren hun taak of functie uit. Staan in nauwe verbinding met ‘hun mens’ en alleen al dat werkt ook door in het collectief bewustzijn van dieren. En heeft een positief effect op het grote geheel. Ook dat zien we als mens met beperkt zicht niet altijd, Maar vanuit hogere perspectieven is dit helder te zien.

Wanneer een dier heling of hulp nodig heeft of dat van jou vraagt, zal het dat feilloos aan kunnen geven en vanuit gevoel en verbinding zul je deze signalen heus niet missen. En zul je voelen of weten welke actie vereist is.

Vanuit bewust zijn herscheppen

De kunst is dus om absoluut niet de ogen te sluiten voor dierenleed wat er is. Maar ook de dierenliefde die er is ook te zien. Dat zijn twee zijden van de medaille in de duale ervaring.
De kunst is ook het helen van je eigen emoties en onvermogen hierin. Zonder wegkijken of ontkenning. Maar ook zonder projecties van eigen pijn of lading.
De kunst is ook bewustwording, niets gebeurd voor niets, elke situatie dient bewustwording en evolutie, van mens en dier.
De kunst is te leren zien met open vizier als mens, met je hart maar ook met hoger bewustzijn.
Let wel ook ik keur elke vorm van geweld en leed af, voor mens en dier. En toch zijn het ook reflectief van onvermogen, gebrek aan verbinding, afgescheidenheid en gesloten hart. En behoord het tot de evolutie om die verbindingen weer te herstellen, harten te openen, innerlijke wonden  en kracht bloot te leggen. Om weer te leren verantwoordelijkheid te nemen en het leven in al z’n vormen weer te leren eren.
Hoe gruwelijk dierenleed ook is, het is een gevolg van devolutie (vallen in bewustzijn) maar ook een weg om harten, ogen en dus bewustzijn te openen.

En die begint bij jezelf!
Hoe jij omgaat met dieren en dierenleed, maar ook met de onvoorwaardelijke en eerlijke liefde die aanwezig is in verbinding met dieren. Alle liefde die jij geeft en uitwisselt heeft effect op collectieve velden van mens en dier bewustzijn en zend een ander signaal het universum in. Elk lichtpuntje (moment) is er een, die aangeeft waarvan we meer wensen te creëren in een nieuwe wereld!
Hoe meer mensen ‘in het klein’, met eigen dieren of dieren die je ontmoet op je pad, signalen van erkenning, respect, eigen verantwoordelijkheid daarin en liefdevolle verbinding uitzenden, hoe krachtiger de nieuwe realiteit wordt.

© Willemien Timmer, 25-10-2020