Een kritische noot op collectieve verbindingen

Al mijn hele leven voel ik me geregeld een vreemde eend in de bijt met een afwijkende ervaring, zienswijze of mening. Ooit vele jaren geleden werd zelfs de illusie dat ik aansluiting zou vinden in de spirituele wereld al doorprikt.
En ondanks dat dat volledig geaccepteerd is in mij, kijk ik nog steeds soms met vervreemde ogen om mij heen. Zeker wanneer er collectieve grote veranderingen gaande zijn, merk ik meer dan ooit op hoe anders mijn zienswijze en ervaringswijze is.
Soms maakt dat in het kleine ikje weer even onzeker, want niemand wil toch echt alleen staan. En misschien, als heel de massa volgt, zie ik het wel helemaal verkeerd?
En toch, wanneer ik me diep verbind met mijn wezen, kan ik niet anders dan trouw zijn aan mijn waarneming, ervaring en gevoel. Zelfs al maakt het dat ik daardoor alleen sta, niet begrepen of zelfs afgewezen wordt omdat het heilige huisjes van bestaande opvattingen omver gooit. Wat overigens geen onbekende is in mijn hele leven. Dat is mijn initiatie en uitdaging om doorheen te groeien….

Corona opent de vele tijdslijnen die er zijn

En ook nu, in deze onwerkelijke coronatijd sta ik soms weer met verbazing te kijken wat er allemaal gebeurd.
Na de eerste shock van het collectief veld en ieder individu daar binnen komen er nu steeds meer initiatieven op gang.
Ik ervaar het als dat de coronapandemie een breed scala aan collectieve verschillende tijdslijnen heeft bloot gelegd. Tijdslijnen of golflengtes die er altijd al waren, maar die nu meer open breken en zichtbaar worden.
Wie resoneert op bepaalde tijdslijnen gaat daar krachtiger op mee deinen dan ooit.
De een deint mee in de tijdslijnen of golven van angst, de ander wordt er door verzwolgen. Weer anderen resoneren op complottheorieën, weer anderen zien dit als de opening naar een nieuwe wereld. En zo zijn er vele bewegingen, golflengtes, gaande die voorheen allemaal wat meer samen waren geklonken en die nu open gebroken zijn en als vrije golven door het collectief stromen.

Wereldwijde meditaties

Vanuit alle goede bedoelingen en intenties zie ik de afgelopen week geregeld weer vele grootschalige wereldmeditaties voor healing voorbij komen op social media. Uiteraard een goed initiatief en goed bedoeld, vanuit een bepaald perspectief.
Helaas voor mij heb ik in de loop der jaren daarin een andere visie ontwikkeld door mijn eigen groei heen. Natuurlijk is het zo dat waar een groot deel van het collectief bewustzijn ”geïnjecteerd’ wordt met een grote dosis liefde i.p.v. angst, dat daarmee wijzigingen ontstaan in het collectief veld.
Dat daarmee kantelingen kunnen ontstaan en een nieuwe tijdslijn of creatie kan gaan manifesteren.
Het heeft echter ook nogal wat kanttekeningen waarvan ik vaak ervaar dat die niet bewust zijn.

Knelpunten om bewust te worden

De eerste is: hoe kun je Liefde sturen naar het collectief als je zelf niet ten diepste afgestemd bent op Liefde? Als je je Zelf niet eens lief kunt hebben? Als je niet afgestemd bent op jouw zelf, zielsplan of processen die bedoeld zijn om je dichter bij jezelf te brengen?
Hoe kunnen we de wereld (denken te) helen als we onszelf niet (kunnen) helen?

De tweede: zoveel mensen, zoveel wensen.
Omdat er zoveel realiteiten en tijdslijnen door elkaar lopen en mensen vanuit verschillende tijdslijnen intunen…wat is dan de gezamenlijke deler?!  Er zal niet voor iedereen 1 en dezelfde tijdslijn gaan ontstaan want we hebben op aarde te maken met verschillende scheppingsronden. En mensen die in verschillende golflengtes en groeifasen zijn. En die scheppingsronde-zielen die hier net starten op aarde zullen niet in 1 klap de ascensie in gaan schieten  zoals zielen die hier al eeuwen rond lopen daar misschien wel nu aan toe zijn…(omdat ze daar naartoe hebben gewerkt).

Ten derde: Daarnaast ervaar ik vaak bij grootschalige activiteiten als deze dat onbewust ego, onbewustzijn en angst mede dragers zijn in het veld om de wereld te veranderen en daarin zit dus geen acceptatie en omarmen van wat er nu is. Wat een voorwaarde is om blijvende veranderingen te gaan belichamen.
Een stuk zelfbewustzijn over eigen lichtkracht en schaduw is noodzakelijk, of in elk geval de erkenning dat we vaak nog grote delen van ons zelf niet zien maar dat die onbewuste patronen wel mee stromen in onze ervaring en creatie van onze werkelijkheid.

Ten vierde: waar grootschalig beweging gebracht wordt, komt er ook een golf op gang. Dat gebeurd ook in het collectief als er een grote mensenmassa een bepaalde input aan de energie geeft. Is iedereen er klaar voor die effecten ook te kunnen dragen? Wil en kan ieder die verantwoordelijkheid echt dragen? Sta je stevig genoeg in je eigen schoenen om die terugslag ook op te kunnen vangen?
In feite is de coronacrisis ook een effect van opschoning en een weerspiegeling voor dat wat er in het collectief veld leeft en scheef zit.

Ten vijfde: vaak zijn dergelijke initiatieven subtiel en onbewust afgestemd op niet-acceptatie en niet-(h)erkennen wat er is en de oude valkuil dat we schaduw het liefst willen elimineren.
Het gaat niet om het zien van beren op de weg of ‘negatieve schaduw’ die het liefst  weggevaagd moeten worden. Maar acceptatie en bewustzijn krijgen over wat het virus (in dit geval) ons weerspiegeld. Zowel collectief als individueel. Hier valt heel veel uit te leren in bewustwording.
Het is overigens een super spiegel waar wij onze Godskracht niet leven en onze plek niet innemen zodat niet-eigen energieën ons kunnen ondermijnen. In energie gebeurd dit al eeuwen en op dagelijkse basis. Corona laat dit in 3D zien. (Zie ook mijn eerdere artikel over de collectieve angststromen).

Verbaasd over het massaal weggeven van kracht

Ik ervaar het als best shocking om momenteel te zien hoeveel zogezegd bewuste mensen zich nog steeds met gemak laten (ver)leiden door zich over te geven aan externe krachten in grote groepshealingen. Waarbij beloofd wordt dat (externe) Lichtwezens hen wel even helpen bevrijden van oude programma’s, energieën en andere zaken.
Natuurlijk mogen en moeten we ons bevrijden van al die oude energie en patronen, niet-eigen invoegingen, karma, implantaten en wat dan ook. Maar he?! Moet een ander dat voor je doen? Dat is toch wat we al zolang, in de oude wereld, van de ander verlangden? Of die ander nu een priester, arts is of een healer of misschien zelfs een relatie: hier zijn mijn problemen, los ze maar op.

In mijn gevoel is alles wat nu wereldwijd en collectief gaande is  juist de uitnodiging om je eigen verantwoordelijkheid tot heelwording en eenheid terug te pakken. Om je eigen kracht te ontdekken en deze op te pakken. Om op eigen benen te gaan staan en niet in de afhankelijkheid van de ander te blijven hangen.
En niet weer dat uit handen geven, wat we al zovele eeuwen hebben gedaan.
Vertel mij wat het verschil is om je kracht weg te geven aan een groot religieus leider, een koning op de troon, een overheersende partner of een lichtwezen uit een andere sfeer. Als je je kracht weggeeft, geen eigen verantwoordelijkheid neemt, is er geen enkel verschil.

Het is niet erg om hulp te vragen, om samen te werken. Mits je wel eerst je eigen stuk oppakt, binnen je zelf. En niet vanuit de oude modus massaal achter een ander aan gaat lopen omdat die ander de sleutel tot de deur naar de hemel lijkt te hebben.
Het gaat er om dat je zelf eerst jouw rechte lijn en plek in neemt. Van daar uit kan je samenwerken wat je wilt, maar wel vanuit JOUW kracht!

Een gewijzigde wereld begint in jezelf

De werkelijke veranderingen beginnen in ons zelf! Niet in heling sturen naar een gewond collectief veld wanneer we zelf (meestal onbewust) mede creators zijn van dat zelfde collectief en vanuit ongeheelde wonden in onszelf die collectieve wonden willen wegpoetsen. Het start van binnen. Waar iedereen de eigen verantwoordelijkheid daarin oppakt, wijzigt de uitkomst en weerspiegeling in het collectief veld ook!
Dus als je met dergelijke activiteiten mee doet, zorg dan dat je sterk uitgelijnd bent op jouw innerlijk, jouw pad, je innerlijke kracht en kwaliteiten, neem jouw verantwoordelijkheid en geef niet langer je eigen kracht weg aan externe bronnen. En wees voorbereid dat een dergelijke beweging in het collectief veld zeker ook een staartje (terugslag) zal krijgen!

Misschien weer een kritische noot te midden van alle goedbedoelde initiatieven, die misschien weerstand oproept of niet geliefd maakt. Maar ik kan niet anders dan eerlijk mijn waarnemingen en bevindingen te delen. In de hoop dat het bewustwording en reflectie op je eigen ervaring aan kan reiken.

© Willemien Timmer, 29-3-2020