Wanneer gaan we elkaar nu eindelijk eens in de waarde laten en juist in die waarde bekrachtigen???
Er moet me even iets van het hart….. Wat is het toch makkelijk om ergens iets van te vinden. Wat is het toch makkelijk om de ander te veroordelen. Wat is het toch makkelijk de ander te vergelijken met jezelf en van daaruit te projecteren. Het lijkt makkelijker dan ooit en er lijkt geen grens of respect meer te bestaan, en alle meningen worden ongenuanceerd rond gestrooid. Met een gebrek aan compassie en hartenergie of juist met een dikke saus van ‘licht en liefde-gehalte’ om de pijnlijke opmerkingen wat te verdoezelen of het ‘liefdevolle en het oh zo spiritueel begaafde’ beeld van zichzelf hoog te houden.
Eigen denkbeelden, gevoelens, waarde-oordelen en veroordelingen worden voor zoete koek als waarheid door ego aangenomen zonder zelfreflectie of onderzoek en uitgespuugd in de buitenwereld.
Te pas en te onpas worden impulsieve en persoonlijk gekleurde indrukken en projecties gedeeld. En ik vraag me af in hoeverre deze eerlijk onder de loep van zelfreflectie zijn gelegd.
Dat is niet aan mij om te bepalen, maar aan ieder voor zich uiteraard.
Ego vind overal wat van. Vooral als het niet in het straatje van ego past, wanneer heilige huisjes omver geworpen worden of aan eigengemaakte denkbeelden tornt. Maar ook wanneer iets gewoon niet resoneert, wat heel goed mogelijk is omdat ieder op een ‘eigen spoor zit’, moet de ‘waarheid’ van de ander dan afgebroken worden?!
Vergeten we dat we allen een ander pad volgen en de waarheid van de één heel waar kan zijn, maar die van de ander ook, zelfs al belichten die een totaal andere kant.
Wat ik belicht en beschrijf is mijn weg, dat hoeft niet de jouwe te zijn. Dus je hoeft het er niet mee eens te zijn of er iets van te vinden, als het voor jou niet resoneert. Ik schrijf niet alsof ik ‘de waarheid in pacht’ heb en ik schrijf niet om de ander te overtuigen van mijn gelijk. Ik deel slechts ervaringen, mijn weg, mijn groei, mijn bevindingen op dat pad. Niets meer en niets minder dan dat!!
Ik weet het niet hoe het met jullie zit, maar ik wordt er soms echt beroerd van al die meningen, oordelen en alles wat maar ongenuanceerd over je heen gekotst wordt. Daar kun je dan ook van vinden dat ik me niet goed genoeg afscherm of niet bij mezelf blijf. Of verzin maar wat… er is altijd iets te vinden vanuit ego om een veroordeling daarop los te laten. Maar ik ben ook gewoon mens dat groeit en stoeit, net als ieder ander, en me als mens soms ook gewoon even moet uitspreken. Het is niet allemaal alleen hoger bewustzijn. de mens in ons is er ook en van even grote waarde als het hogere perspectief!
Een mens die wél vanuit eigen ervaringen deelt, maar zonder te beweren ‘de waarheid in pacht’ te hebben. Omdat ik er van uit ga dat we elkaar allemaal mogen helpen om terug naar thuiskomen in ons Zelf te wandelen. Naar de eigen waarheid en het eigen pure Zelf. Die erkent wie jij Bent en graag bekrachtigd en opbouwt i.p.v. de ander afbreekt, omdat we allen ‘zwoegen’ op de weg terug naar Huis.
Een mens die soms dus meer zichtbaar is, omdat ik mijn waarheid, ervaringen en bevindingen deel in de hoop dat een ander er iets aan mag en kan hebben. En daarmee dus ook soms doelwit wordt van zwart-makerij, projecties en andere ego-veroordelingen. Simpelweg omdat ik mijzelf en mijn ervaringen niet verstop.
En ja, dat mens-deel in mij vindt ook wel eens iets…In het geval van veroordeling om de ander onderuit te halen en zichzelf boven de ander te plaatsen, vind ik dat totaal zinloos en ultiem matrix-gehalte.
Op het moment dat je een ervaring deelt of een doorleefde waarheid, voor jezelf, in dit moment, waaraan een ander misschien ook wat kan hebben. Met de bewuste wetenschap dat je elk moment groeit en daarmee ook je perspectief of beeld van waarheid, zit ik (en ik denk niemand) er niet op te wachten om veroordeeld te worden of in een ‘hokje’ geduwd te worden. Zit ik niet te wachten op een projectie van een ander die je op geen enkele manier kent of ooit ontmoet heeft of maar de intentie of interesse heeft om te onderzoeken waar mijn ‘waarheden’ of ervaringen op gebaseerd zijn.
Dit hebben we al eeuwen gedaan, en waar heeft het ons gebracht? Verder weg van ons Zelf en van elkaar. Het brengt verdeeldheid die ons allen ongelukkig maakt en het verheft niemand.
(Spiritueel) Ego ‘aan het stuur’ is een voorwaarde om meer verdeeldheid te zaaien, jezelf te verheffen boven de ander en de matrix van dualiteit in stand te houden.
Dat was toch wat we niet meer wilden????
En ja, dat mens-deel in mij vindt ook wel eens iets… maar in mijn ervaring en beleving is het de kunst om daar bewust mee om te gaan en je af te vragen of iets ‘wat je vind’ ondersteunend, opbouwend en van waarde is. Of dat het vanuit gekwetst ego afkomstig is, vanuit andere duale wonden of dat het werkelijk iets is om een standpunt over in te nemen. Want in het laatste geval zal iets niet bekrachtigend, opbouwend of van waarde zijn, maar een egostreling om jezelf op te hemelen over de rug van de ander heen.
Mijn ervaringen hebben me geleerd zo bewust mogelijk alles onder de loep te leggen, voordat ik met iets (wat dan ook) naar buiten treed of ‘ergens iets van vindt’. Ik maak de keuze telkens opnieuw om dat wat waarde heeft te delen en dat wat afbrekend is of egoverheffend is, zijn mijn stukjes om innerlijk aan te werken. Want het verteld iets over gewonde perspectieven in mij, het zegt niets over de ander.
Laten we dan dus ook a.u.b. ophouden met het veroordelen en projecteren en laat ieder in de eigen-waarde. Bekrachtig elkaar in plaats van elkaar af te breken!
Iedereen is daar waar hij/zij is op zijn/haar unieke groeipad. De ‘waarheid’ van de ander kan met je resoneren, of niet. Dat is wat mij betreft helemaal prima en oké.
Resoneer je niet met mijn ervaringen? Helemaal prima. Ik wens je oprecht alle moois op jouw unieke pad en met jouw ‘waarheid’. Ik kan alleen maar blij zijn als ieder het eigen pad vind en bewandeld. We zijn geen Eenheidsworst met allen eenzelfde ingang, zienswijze en leerweg. Gelukkig niet! God, wat zou dat saai worden zeg!
Zoveel mensen, zoveel wegen. Soms vind je aansluiting bij elkaar of in elkaars ervaringen en ‘waarheid’ en soms niet. Dat is helemaal prima voor mij, daar heb ik totaal geen moeite mee.
Waar mijn mens-zijn wel moeite mee heeft is het afbreken van elkaar, het (moedwillig) zwart maken, het veroordelen, het betweter-gedrag, het vertellen hoeveel de ander nog te groeien heeft, zichzelf verheffen boven en ten koste van de ander en het ongenuanceerd meningen spuien die op niets dan eigen denkbeelden en (beperkt) bewustzijn (?) gefundeerd zijn.
Laat het mijn emoties zijn of mijn ego die dat vinden, maar dat is ook deel van mij! En deze manier van doen past niet bij wie ik ben.
Ieder mens heeft blinde vlekken, thema’s om aan te werken, nog ongeheelde wonden of karma uit te werken. Niemand is daar nog vrij van. Ik ook niet en ik ben de laatste om dat te ontkennen. Nee, echt niemand! Anders zouden we hier namelijk waarschijnlijk niet eens meer rondlopen. Of misschien ook wel, maar vanuit een heel andere frequentie en perspectief en dus nooit, nee nooit, de ander proberen af te breken. Want werkelijk geopend en ‘verlicht’ bewustzijn oordeelt namelijk niet, maar ziet de waarde en essentie van iedereen en alles en zal dat altijd respecteren en eren.
In al mijn delen (en schrijven) hoop ik mijn ervaringen en doorleefde bewustzijnsweg te delen, ongeacht de nog aanwezige blinde vlekken, groei thema’s of wat dan ook waar nog aan gewerkt mag worden. Deze ontken ik niet, nooit, want ik ben me bewust van het feit dat ieder van ons een ‘work in progress’ is.
Afwijzing en of afgewezen worden is het diepste oertrauma in velen. De ander afwijzen om zelf niet afgewezen te worden komt daaruit voort. Ik ken ook mensen die zich omwille van alle veroordelingen en afwijzingen niet (langer) durven uit te spreken. Delen in mij kennen die neiging ook, want niemand zit te wachten om ‘de kop er af te laten maaien’. En toch kan ik niet anders (meer) dan mijn ervaringen delen. Ook al maakt dat kwetsbaar!
Dus alsjeblieft zeg…. Laten we nu werkelijk eens toepassen waarin we uitgedaagd worden: leef die 5D- frequentie, hartenergie, opbouwende kracht, oordeelloosheid, liefde en wijsheid nu eens echt, in plaats van de fake-versie vanuit ego.
Nu is de tijd om echt te gaan opstaan in wat er verinnerlijkt is. De wereld en wij allen hebben dat nodig.
Laten we stoppen met het eeuwenoude afbreken van elkaar en elkaar nu eens in het licht van respect, essentie en schoonheid zien. Als een ‘work in progress’ dat we allemaal zijn en waar ieder zijn/haar eigen stinkende best voor doet!
Iedereen is van waarde en niet voor niets hier op aarde. Ieder heeft daarin een eigen plek die niet beter of slechter is dan die van de ander. Wanneer gaan we dat nu eens werkelijk erkennen??? Wanneer stoppen we met het ego voluit leven en de ander afbreken?
Wanneer worden we werkelijk wijs, ieder op een eigen manier, en gaan we elkaar zien en erkennen voor wie wij allen Zijn?
© Willemien Timmer, 2-5-2020
Zie ook: Ben jij meester over je emoties of zijn emoties meester over jou?