3D versus hartbewustzijn

Geterroriseerd door systemen, bedrijven en instanties van de matrix. De afgelopen anderhalf tot 2 jaar is het mijn dagelijkse kost en realiteit, helaas. Na geruime tijd geterroriseerd te zijn geweest op andere vlakken en fronten, (wat er zo nu en dan ook nog steeds doorheen speelt). Ligt de nadruk nu op falende en omvallende matrix systemen die nog steeds alles ondermijnend zijn.

Met steeds zwaarder lood in de schoenen sleep ik me er doorheen. Mijn voetsporen die dat oneindige lichtje trachten te brengen in die uiterst zwarte werelden, die als reuzen verpletterend op ‘de burger’ drukken.

Monddood gemaakt worden, daar lijkt het om te gaan.
Rechtvaardigheid om zeep helpen, ook dat.
Afremmen in je licht, je dienstbaarheid aan het Hoogste Goed totaal ondermijnen en wegvagen, ook dat.
Vernietigen, versplinteren of afpakken wat met Goddelijk Recht (van) jou(w creatie) is, ook dat.
Datgene wat je het meest lief is pogen af te pakken.
En als dat niet lukt volgen meer restricties, tegenslag, projecties, sancties, rampspoed en oneindige financiële kostenplaatjes.

Het lijkt een eindeloze stroom van rampspoed die geen grenzen kent en maar eindeloos doorgaat.
Is het ene geregeld, staat het volgende afweer op de stoep. Er zit geen adempauze tussen. En het ene loopt veelal tegelijkertijd met al het andere.

Te veel ballen hoog te houden.
Stoere, krachtige vrouw die al zoveel ballen heeft gedragen. Meer dan menigeen kan zien of vermoeden.
Die telkens opnieuw haar licht en stevigheid weer vind in de momentjes magie, die als een enkel vuurvliegje in de nacht een momentopname zichtbaar is.
Sterke vrouw die moegestreden is, maar de teugels niet kan laten vieren omdat alles waar ze voor leeft dan verdwenen is.

Woorden, zo vaak ingezet om bewust te maken, om mensen terug in hun kracht te plaatsen, om te bemoedigen, bekrachtigen en versterken.
Woorden worden gestolen, enkel stilte blijft achter.

Woorden die nu dienst moeten doen om te strijden voor wat haar lief is. In een andere taal en een donkere wereld die veelal het licht niet accepteert.

Verdriet om het slechtste van de wereld te ontmoeten. Hoe de matrix alles overheerst, zelfs al is deze aan zijn einde.
De klauwen van de kat in het nauw, voelbaar in elke vezel.
Verdriet om het slechtste in de onbewuste mens te ontmoeten, wat zeer doet tot in het hart van het Al.

Opgeven? Geen optie!
Walk your talk, oh ja, elke dag. Ook in dit donker.

De momenten van de echte wereld, die van mij, zijn gelukkig nog nu en dan voelbaar. Dat voedt en sterkt. Maar dan al gauw weer overheerst de verpletterende druk van de matrix.

Geenszins ga ik bezwijken, al voelt dat steeds vaker heus zo. Er staat teveel op het spel van alles wat goed, lief en waarachtig is. Zelfs als die weg niet altijd makkelijk is of uitdagend kan zijn.

Versnipperde focus door het teveel aan ballen die omhoog moeten, maar ik blijf mijn best doen.
Grenzen trekkend, waarheid sprekend, staand in kracht en terugverend waar ik val.
Telkens schipperen naar dat wat het meest belangrijk is of als eerste de focus en aandacht vergt.
Goed zorgen voor mezelf en hart de leidraad laten zijn.

Desalniettemin wilde dit er even uit. Om ook te laten zien dat hoe sterk je ook bent, hoe bewust of gegroeid dan ook, het soms moeizaam is en hard werken om niet te breken.
Het laat ook zien dat het bewustwordings- of verlichtingsproces niet alleen gaat om wollige licht en liefde, maar keihard vraagt om alles wat je Bent aan licht en liefde uit de kast te trekken, te manifesteren, in te zetten en te belichamen, juist in diezelfde matrix.

Leven in de matrix is loodzwaar bij tijd en wijle.
Als bewuste Lichtbrenger in het donker is het een ware initiatie om licht te blijven dragen in de krochten van het donker en onbewuste, waar schuld afschuiven, van verantwoordelijkheden wegblijven of ongeïnteresseerd de schouders ophalen aan de orde van de dag is.

Zielloze hulp- en dienstverleners, een wereld totaal vervreemd van mijn realiteit en hart.

Waar slachtoffers tot daders worden gemaakt en andersom.

Kom niet bij me aan met: je bent karma aan het uitwerken. Want dit is zoveel grootser dan dat. Het is niet alleen persoonlijk, dit is (karma) van allemaal (de wereld).

Al meer dan 30 jaar getest, gegroeid en gestreched in vertrouwen, neemt vertrouwen soms toch af, in een wereld als deze.
Elk facet van je ‘geloof/waarheid’ komt onder de loep.
Het relativeert enorm, ook daar waar ik al uiterst kritisch en of realistisch was.
Het zorgt voor stevige grenzen en die zijn meer dan noodzakelijk. Het zorgt voor (leren) je zelf lief te hebben, eren en erkennen, juist daar waar de matrix dat niet doet.

Openheid, eerlijkheid en transparantie houden het lijntje met ‘boven’ vanuit het hart open, om door te blijven stromen in elk proces, elk gesprek, elke actie die nodig is.

Je licht en trilling hoog houden komt onder vuur en het is hard werken dit op peil te houden.
Toch is dat licht enorm krachtig, juist daar waar het wel mag Zijn. Daar straalt het krachtiger dan ooit om als gids in je eigen bewustwording te dienen.
Twee totaal andere werelden aanwezig, tegelijkertijd en op diezelfde aarde.

Ondanks al dat ploeteren, blijft dat trilling voeden en verhogen meer dan de moeite waard, simpelweg omdat dat leidt tot manifestatie van de essentie van wie we Zijn.
En dat Zijn wenst ook in de meest gitzwarte werelden geboren te worden…. dat is wat volop gaande is.

© Willemien Timmer, 11-9-2023