Persoonlijke update

Al tijden borrelt het om weer iets te schrijven. En toch telkens is er niet de ruimte voor. De nieuwe situatie waarin ik zit vraagt alle ballen hoog te houden en vergt veel energie.
En juist die ervaringen zorgen in die zin enerzijds voor meer inspiratie om te schrijven en tegelijkertijd voor meer naar binnen keren, waardoor er geen woord op papier komt.
Daarbij is er amper tijd om na te denken, te verstillen, me-time te vinden. Er gebeurd te veel in een te korte tijd. Het vraagt om actie, om doen, in beweging blijven. Niet vanuit overleving (die er heus ook is) maar ook om de nieuw gecreëerde situatie vorm te geven en zoverre dat mogelijk is in goede banen te geleiden.

Ik zit in een situatie die ik niet bewust verkies, die ook deels niet mijn creatie is. Ondanks dat ik me ter dege bewust ben dat we zelf scheppers zijn van ons leven en onze verantwoordelijkheid daarvoor dienen te dragen. Hebben we ook te dealen met creaties van anderen, die van invloed zijn op ons leven. Door de verbindingen en verstrengeling, karmische contracten en meer, die een rol spelen.
Hoewel die contracten van schaduw aan het beëindigen zijn laten deze niet zonder slag of stoot los.
Waar ik die bereidheid tot in elke vezel voel, zijn de oude schaduwstukken en wonden van de ander daar niet zomaar toe bereid.

Zoals de wereld van deze jaren voor velen  niet de creatie is die zij zelf aangestuurd hebben of bewust verkiezen, waarbij zoveel oude bagger en schaduw getransformeerd dient te worden, en waarmee je je dus wel dient te verhouden. (En waar je uiteraard weer veel van kunt leren en groeien)
Natuurlijk met blik en bewustzijn gericht op een nieuwe aarde schepping, wat wel een bewuste keuze en creatie is. Maar voor we daar zijn moeten we wel door de pijnlijke barensweeën van het oude heen bewegen.

Daar waar ik totaal geen hinder heb (ervaren) de afgelopen jaren van de gekke chaos in de wereld, omdat ik echt in mijn bubbel en mijn eigen energie en tijdslijn kon blijven en door de manipulaties heen kan prikken. Daar gebeurd nu al maanden in mijn eigen wereld iets soortgelijks, waarbij alle zeilen wel bij gezet moeten worden.

Daar waar verschillende mensen me de afgelopen periode hebben ‘geprezen’ om hoe ik daar doorheen navigeer, voel ik zelf niet zoveel eer van dat werk.
Het is simpelweg wat moet, klopt en hoewel niet mijn keuze om het op deze manier te hoeven ervaren/doen is het bittere noodzaak om te blijven staan. Is het niet voor mij dan is het wel voor mijn kind en dieren, mijn praktijk en natuurlijk ook een stukje wél voor mij zelf.

Het is een immense uitdaging in  afronding van eeuwen aan karmische contracten en hoewel ik dat bewust besef maakt dat het niet leuker of makkelijker om hier als mens doorheen te bewegen. Het blijft hard werken en telkens filteren: wat is mijn creatie en wat niet, en vooral hoe verhoudt ik me ermee en navigeer ik er doorheen, en wat dient uit de innerlijke kast getrokken te worden aan reeds bemeesterde kwaliteiten.
Wat is wijsheid en wat niet? Hoe te handelen, reageren, waar dien ik hulp te vragen en waar op eigen kracht voortstappen?
Het is het ultieme belichamingsproces.

Het is één groot initiatieproces als een soort overkoepeling of examen van alles wat geleerd, gegroeid, bemeesterd en geïntegreerd is en nu in de belichaming wenst te komen.
Elk examen is moeilijk en of spannend, hoe braaf je ook gestudeerd hebt en hoe goed je de lesstof ook kent.

Mijn processen vragen nu al een tijdje alle aandacht, vooral op dagelijks leven vlak, en dat haalt even de focus af van de collectieve processen om deze mee te dragen. Terwijl er gelijktijdig het bewuste besef is dat het synchroon loopt in rode draad aan de collectieve wereld processen van het moment, maar dan ‘ in het klein’, in de privé sfeer.
En dus is het nog steeds zij het op een andere wijze gelinkt aan datgene wat zich collectief uitwerkt.

Overlappende thema’s zijn o.a. omgaan met narcistische besluiten en gedragingen, manipulatie, oneerlijkheid, onrecht, verraad, afwijzing, verdeeldheid zaaien, geen gehoor vinden voor (andere) waarheid/wijsheid/hart,  onderdrukking, oordelen, etc.
Bewust beseffend hoe het de oer oude wonden (van de ander) zijn  waar geen verantwoordelijkheid wordt genomen, die deze realiteit creëren.
Het vraagt een dicht bij jezelf blijven en in je eigen bubbel, luisteren naar je eigen hart en innerlijk. Telkens verfijnt voelen wat de juiste stappen en acties zijn, dat wat geïntegreerd is belichamen : walk your talk in zuiverheid en eerlijkheid temidden van een schaduw wereld, etc.

Het is voor nu vooral op 3D vlak stevig de ballen hoog houden en dat vergt soms wel wat, vooral in de menselijke beleving.
Ik kan (nog) niet alles delen wat er gaande is, het proces is in volle gang. Volledige openheid is nog niet aan de orde nu. Er zal ongewtijfeld meer openheid komen, ooit. Omdat het juist de diepte van inwijdingen op aarde, als mens, belicht.
Misschien ook zelfs om dat wat ik soms heel lastig vind te vragen, namelijk hulp, daar waar ik het zelf niet langer alleen kan dragen.

Naast de veelheid in 3D probeer ik daar waar het kan en lukt gewoon te werken in de praktijk. Dat heeft al enige tijd helaas soms wel ernstige vertragingen, door de omstandigheden.
Ik vraag nooit veel, maar bij deze toch voor enig begrip!
I work my butt off, dag en nacht momenteel om alles in m’n eentje in goede banen van een nieuwe creatie te leiden. Zonder dat er nog meer schade wordt toegebracht dan al is, of tenminste pogend deze te beperken.
Dat vraagt soms dus even geduld, want het is veel om alleen te dragen.

Ik begrijp ook het ongeduld van sommigen. Dus mijn excuses als het (veel) langer dan gebruikelijk duurt voor je mail beantwoord wordt, je consult aan de beurt is of anderszins.
Ik doe m’n stinkende best!
Vanuit kracht, mijn midden, vertrouwen en soms wat knikkende knietjes en een huilend hart maar met positieve focus werken we door de oude blubber heen, op weg naar een nieuwe wereld!

© Willemien Timmer,  10-1-2021