Wanneer het vertrouwen volledig verdwijnt, is het de ware essentie die verschijnt

In een tijd waarin grootse uitdagingen je pad kruisen en je telkens opnieuw tegen dezelfde lastige 3D buitenwereld met al haar patronen en systemen aan loopt, kan er een moment ontstaan waarop je zegt: ‘ik geef het op. Ik stop ermee. Het is zinloos. Ik heb mezelf voor de gek gehouden’.
Gevoelens dat alles wat je hebt geprobeerd te groeien voor niets zijn geweest. Het zicht op je groei totaal kwijt zijn of de weg niet meer zien, de groei, gezette stappen en bewustwording niet meer zien.  Omdat resultaten uitblijven of je telkens opnieuw tegen dezelfde thema’s aan blijft lopen zonder enige verandering te zien. Of welke soortgelijke reden dan ook.
Het idee dat je jezelf misschien al die jaren van groei voor de gek hebt gehouden, dat er uiteindelijk niets lijkt te zijn waaruit je groei blijkt. Je het leven steeds minder leuk, steeds meer eenzaam of moeizaam ervaart.

Oude spirituele overtuigingen

Het is het lek prikken van de bubbel van onbewuste spirituele overtuigingen en diep gewortelde ideeën rondom ‘voor wat hoort wat’. Met andere woorden: de subtiele ingeslopen denkbeelden dat als je maar goed genoeg je best doet, al je groeiwerk een beloning oplevert.  Of dat dan meer verlichting is, meer plezier, loskomen van problemen, een relatie vinden, of wat dan ook.

Het is een dieptepunt (of juist hoogtepunt?) van het ego wat bereikt wordt op zo’n moment. Het ego zegt eigenlijk: ik geef het op, ik geloof het niet meer, ik zie geen verandering of verbetering, het is allemaal voor niets geweest.’
Hoewel het niet prettig voelt, is het een heel krachtig moment. Want ego laat op dat moment los. En juist dan kan Ziel (of hoger bewustzijn) de intrede doen!
Want ego, welke vaak subtiel en verpakt, toch het stuur in handen heeft willen houden zegt eigenlijk op dat moment: ik laat het stuur los. Ik laat de uitkomst los.

Het schept dus ruimte in juist die velden van controle en sturing, van oude overtuigingen en valse verwachtingen die vanuit onbewust en veelal verwond ego zijn aangestuurd. Juist die velden die verhinderen om werkelijk in vertrouwen je hart en ziel te volgen, omdat ze telkens voor ‘ruis op de lijn ‘ zorgden. Waardoor ziel haar intrede slechts mondjesmaat kon doen of allen op andere gebieden dan waar de controle van ego op lag.

Inwijdingsmomenten

Hoewel dergelijke processen diepgaand kunnen zijn en als een ware inwijding (achteraf gezien) ervaren kunnen worden, kunnen deze je het gevoel geven volledig te wankelen,  het innerlijk besluit laten voelen om niet langer ‘te geloven in de bewustwordingsprocessen’ of deze in twijfel te trekken, juist een prachtige kans op vernieuwing en groei.
Een ieder komt ergens op dit punt in de groeiprocessen terecht. Soms zelfs meerdere malen.

Of dat door ieder die dit ervaart wordt opgepakt, is de vraag. In sommige gevallen niet, omdat een andere laag ego bewustzijn dan het stuur over neemt en zich weer in de 3D wereld laat zakken en maar mee laat bewegen met moedeloosheid met de maalstroom van de matrix. Overgegeven aan de zinloosheid.
Voor anderen kan dit een enorme opening naar vernieuwing zijn. Juist daar waar ego de controle los laat en de onderliggende (spirituele) overtuiging wordt doorzien, is het een unieke kans op mega groei. Omdat juist daar ziel haar intrede kan doen, het stuur kan overnemen en je feilloos begeleid naar die ervaringen die je laten voelen hoe sterk je wel degelijk gegroeid bent. Ongeacht de uiterlijke (3D) omstandigheden waarin je je bevind of waar je in terecht komt.

Bewustwordingsgroei, bewustzijn is niet gekoppeld aan een gelukkig, verlicht, moeiteloos leven. Ja, natuurlijk zullen die momenten er zijn, even zo goed als de er zullen zijn in het leven van hen die totaal niet met bewustzijnsgroei bezig zijn. Afgewisseld met moeilijke situaties of levensfasen.  In die zin verschilt het leven met of zonder bewustzijn niet zoveel. We bevinden ons immers allemaal in de wereld van dualiteit. Beide zijden van de dualiteit brengen ons iets en dienen ervaren te worden, alvorens we ergens op een bepaald punt een balans daarin kunnen vinden.

Ons (onbewuste) ego heeft echter veelal een voorkeur en daarbij aangenomen verwachtingen voor ‘dat wat wij als leuk ervaren’.  En wat ego leuk vind is moeiteloosheid, geen gedoetjes, geen lastigheden, het liefst dat alles vreugdevol is, makkelijk is en het van een leien dakje gaat.
Maar dat is geen groei, dat is misschien makkelijk en fijn, maar is totaal niet waar bewustzijnsgroei over gaat.  Want dat zet niet in beweging, maar zet vast: lekker blijven zitten waar je zit, want dit voelt goed. Dat is niet wat groei voor de ziel inhoudt.

Niet dat alles altijd maar zwaar en uitdagend hoeft of moet zijn om van groei te spreken. Maar zoals gezegd: we leven in een wereld van dualiteit, en beide kanten van die medaille wenst ziel in ons te ervaren en be-leven.
Ons ego heeft verwachtingen en wil graag beloond worden voor de moeilijkheden, het werk, en de uitdagingen die aan gegaan zijn. Het ego verwacht een beloning in de vorm van meer gemak en comfort, meer verlichting of soortgelijk.
Maar dat is niet waar bewustwording over gaat. Dat zijn oude spirituele overtuigingen , ooit in het leven geroepen om een motivatie te zijn om te gaan groeien in bewustzijn, om al die schaduw aan te durven gaan kijken of je überhaupt op de weg van zelfontwikkeling te aan begeven.

En al die spirituele overtuigingen worden allemaal in deze tijd ontmanteld!
Want het zijn geen zuivere beweegredenen vanuit ziel, het zijn de beweegredenen van onbewust en gekwetst ego. ‘Voor wat hoort wat. Anders doe ik niet mee’.
Dat is geen zuivere motivatie vanuit zielsbewustzijn. En dat beperkt, ondermijnt en vertroebeld het zicht op wat je werkelijk allemaal doorwerkt, transformeert, loslaat en groeit.

Pas in het donker kun je zien hoe krachtig je licht is gegroeid en kan stralen!

We hebben die dualiteit in zekere zin (nog) nodig om je doorleefde groei ook daadwerkelijk in actie om te zetten, in belichaming. Dat het de verfijning en puntjes op de i van doorlopen groei zet.  Om jezelf te verrassen en verbazen over wat je aan kan, hoe stevig je kan blijven staan in ‘het donker’ als ook ‘in het licht’.
Daar waar ego de witte vlag opsteekt, zich terug trekt, overgeeft of het speelveld verlaat, daar kan ziel zegevieren en het roer over nemen!

I give up = I open up. Want het is ego die opgeeft en zich daardoor opent voor en hogere kracht en macht binnen ons om ‘het op te lossen’ of de leiding over je leven terug te nemen.
I give up = ego. I open up = ziel!

Ik wens je moed, vertrouwen en veel overgave momenten. Want daar ligt de werkelijke groei en verandering besloten!

© Willemien Timmer, 11-4-2023