Wanneer de ogen van het collectief bewustzijn op één gebeurtenis gericht zijn

De aanzet tot schrijven, de Notre Dame

Eigenlijk voel ik me een soort van ‘geroepen’ om toch een reactie te geven op wat er nu in de wereld gaande is. En een deel in mij vind ook van niet en heeft hier helemaal geen zin in (want velen schrijven hier nu over). De typerende dualiteit die in ieder aanwezig en waarschijnlijk herkenbaar is. En naar welk ‘stemmetje’ luister je dan?
In een dergelijke situatie laat ik het altijd even en ga voelen welk reactiepatroon het sterkste is en waar deze überhaupt  vandaan komen. Een duidelijk onderscheid wordt dan voelbaar. Dat wat vanuit Ziel/hartsbewustzijn en dat wat vanuit menselijke lagen naar voren komt.
Enkel op deze wijze, vanuit die bewust wording, kan ik kiezen waar ik gehoor aan wens te geven.
In dit geval is het toch een gehoor geven  aan die innerlijke reactie om wel in de ‘pen te klimmen’, al vind mijn aardse mens-zijn van niet. Het laat niet los, dus ik mag er wat mee.

Notre Dame

Alle ogen zij  gericht op de tragedie van de brand in de Notre Dame. Een  historisch erfgoed wat in vuur en vlam opgaat. Na het zien van de beelden was een van de eerste innerlijke reacties het gevoel als “ook dit zal de geschiedenisboeken’ in gaan. Ooit over honderden jaren misschien, zal men daarin ‘onderwijzen’, zoals men nu ook de geschiedenis van dergelijke gebouwen overdraagt aan publiek met interesse.
Een aparte gedachte dat dit als een van de eerste reacties op komt. En toch…. het laat zien hoe door de eeuwen heen bepaalde geschiedenis toch intact blijft.

Na de eerste berichten in de media zie ik op facebook vele berichten op ploppen. Gissen naar achterliggende bedoelingen, aanslag of niet. Veel emoties en reacties. Daarnaast ploppen de spirituele berichtgevingen ook binnen no time op.
Negatieve spirituele gedachtegangen (‘de krachtplaats wordt nu gevoed met angst en gaat dat verder verspreiden’). Of hoopgevende, positieve spirituele berichten (‘de vrouwelijke kracht gaat nu nog meer rijzen en heeft dat ankerpunt op aarde niet meer nodig , want we kunnen het innerlijk weer dragen’).
En heel wat meer soortgelijke berichten.

Ik ga daar mijn mening en gevoel niet over geven. Zoveel mensen, zoveel perspectieven en even zoveel waarheden dus. Wat jouw perspectief is, hangt af van waarop je zelf afgestemd bent, wat je trilling, bewustzijn is, wat je focus heeft. Maar ook gekleurdheid door emoties, geloof, denksystemen, verlangens en angsten, etc. liggen daarin besloten. We zien wat we willen zien vanuit het (altijd gekleurde) menselijk perspectief.

Omdat het mij echter ook niet helemaal loslaat, wellicht doordat het collectief bewustzijn nu zo sterk hierop gericht is, probeer ik vanuit neutraliteit (zo goed als maar lukt) te kijken naar wat hierin voor mij oplicht.

Even wat feiten die mij in elk geval opvallen

Opvallend is dat er weinig aandacht  of bekendheid is voor berichten waarin staat dat er alleen al in februari meer dan 50 ‘aanslagen’ op kerken en christelijke gebouwen zijn geweest in Frankrijk alleen al. Brand, vandalisme, ernstige vernielingen en ontering van gewijde christelijke grond. En dat zelfs afgelopen dagen elders in Parijs ook brand gesticht is in een kerkelijk gebouw. Er is dus al langer veel meer aan de hand in Frankrijk rondom de christelijke religie en bijbehorende gebouwen.

Opvallend is ook dat gelijktijdig met de Notre Dame in Jerusalem een heel oude moskee en ook heilige plaats in brand staat. Maar de ogen van de wereld zijn  gericht op Parijs.

Er wordt gezegd dat de Notre Dame een vrouwelijke energie, een oude Isis energie vertegenwoordigt. Omdat er ooit in een ver verleden een tempel gewijd aan Isis zou hebben gestaan. De kerk heeft, net als bij veel heilige oude plaatsen, deze plek in genomen en overgenomen met wat we nu kennen als de Notre Dame. (Lees hier onder verder vanaf punt 1)

In de directe omgeving zou een nabij gelegen historisch pand zijn, die de mannelijke energie weerspiegeld. Niet verwonderlijk, want dat is met veel oorspronkelijke (oeroude) krachtplaatsen zo.

Velen zijn ernstig ontdaan door de verwoesting van de Notre Dame als cultureel en historisch erfgoed. En dat is begrijpelijk. Het is een prachtig staaltje werk uit de geschiedenis. Maar met vele bouwwerken in de geschiedenis, recent en van honderden jaren geleden, zijn soortgelijke verhalen bekend. En deze vormen tegenwoordig ook weer deel van de geschiedenis van zo’n (gerestaureerd of verdwenen maar niet vergeten) bouwwerk.

Mijn waarnemingen

Punt 1: De oeroude natuurlijke krachtplaatsen, waar natuurgerichte oudere volkeren zich op richten qua ‘religie’ zijn gebaseerd en tot stand gekomen door het besef of voelen van die aarde energieën. Maar zelfs vele oude volkeren ( of de tijd voor de christelijke overheersing begon) waren al verdraaide tijdslijnen. Waarin bewustzijn in dualiteit vervallen was. Misschien toenertijd nog meer afgestemd op vrouwelijk (voelend, aarde) bewustzijn in tegenstelling tot het kerkelijk stuk, was het allang niet meer het meest hoogstaande bewustzijn wat functioneerde vanuit volledig Goddelijk bewustzijn. Dus het verheerlijken van de oude spiritualiteit en het verketteren van het christelijke of andere latere religieuze systemen is niet nodig. Over het grote plaatje gezien zijn het ”slechts’ uitings- en manifestatievormen van collectief gedachtegoed en -bewustzijn van bepaalde evolutie/devolutie fasen op aarde. Gebaseerd op duaal bewustzijn (omschakeling van alleen vrouwelijke ”religie’ naar alleen mannelijke religie).
Alleen kijken naar het christelijke erfgoed of naar de daarvoor aanwezige vrouwelijke, natuurlijke (Isis) energie, is voor mijn gevoel dus slechts kijken naar een klein stukje binnen de complete aarde geschiedenis. Alsof er slechts 2 hoofdstukken van vele worden belicht. Niet onbelangrijke hoofdstukken echter, maar ook niet het totaal.

Punt 2: De Isis energie is vele duizenden jaren oud ( vanuit aardse lineaire tijd bezien) en met de steeds verdere verdichting en afscheiding van Bron bewustzijn, kan het prima zo zijn dat verbasterde vormen van ‘spiritualiteit/religie’ stand hebben gehouden en nagestreefd werden totdat de christelijke religie het overnam. Maar verheerlijk die oude tijd (honderden jaren zo niet 2000 jaren) niet, in die zin, dat het ook toen al een meer afgescheiden en niet volledig pure stroming meer was.

Punt 3: de krachtplaatsen van de aarde zijn miljoenen jaren oud. Dat de mens daar deels sluiers oplegt van heftige emotionele of strijd ervaringen en geschiedenis wil niet zeggen dat daarmee de krachtplaatsen vernietigt worden. Moeder Aarde heeft haar eigen intelligentie en kracht en zal nog miljoenen jaren na ons haar eigen cyclus van opschonen, openen of sluiten (van krachtplaatsen) aanhouden. Met of zonder menselijke ( angst, emotie, strijd) ervaringen die sluiers daar overheen leggen.

Voor mijn gevoel zien veel mensen dit nog teveel door een menselijke gekleurde (ego) bril en in een te klein perspectief.
Natuurlijk dienen we verantwoordelijkheid te nemen voor onze vormen van vervuiling ( fysiek en energetisch) van de aarde!!! Maar een groter plaatje laat voelen dat wij slechts tijdelijke passagiers zijn en de aarde hoe dan  ook haar eigen spoor volgt. Met of zonder ons.

Punt 4: Er is wel degelijk heel erg veel gaande op aarde, als ook binnen ons zelf. We zitten midden in een transitie van bewustzijn. De uiterlijke wereld weerspiegeld wat er innerlijk ook gebeurd. Opschoning, verandering, loslaten van oude patronen, vernieuwing. Dualiteit ten top wordt uitgelicht. Alle schaduw komt aan het licht en trekt oer emoties, pijn, wonden, angsten met zich mee omhoog. Het diep onbewuste wil bewust worden en moet bewust worden, willen we mee in die transitie, die hoe dan ook ( met of zonder ons) plaats vindt. Het is een natuurlijke cyclus in de schepping.
Het menselijk bewustzijn, collectief en persoonlijk, wordt aan alle kanten getriggert in angsten, denkwijzen, overleving, emoties, etc. Pas dan kan het gevoeld en (hopelijk bewust en omgezet) worden.

Onze uitdaging en uitnodiging

Het is aan ieder van ons daarmee om te leren gaan en ermee te dealen. Het is aan ons om niet alleen meer naar buiten (naar de wereld) te kijken, maar vooral naar binnen te kijken. Wat het met jou doet. Want dat verteld iets over jouw onbewuste wonden, angsten, emoties, etc. Om te ontdekken wat jouw innerlijk perspectief is en waarop deze gebaseerd is.

Collectief proces en emotie

Deze hele ‘situatie’ en met name de collectieve energie van emoties die nu zo sterk voelbaar is, deed me denken aan een artikel wat ik enkele jaren geleden schreef. Na de aanslagen in Parijs. Ja, weer Frankrijk! Dat heeft ongetwijfeld met de blauwdruk van het land te maken, en de codering die daar in besloten ligt voor de wereld (Leven als God in Frankrijk o.a.).  Met andere woorden: hoe kunnen we het Goddelijke weer leven? Wat staat dat in de weg? Ik vermoed dat dat vooral de (collectieve en persoonlijke) angsten, emoties en het totale onbewuste zijn. Wat nu opnieuw opgeschud wordt door gebeurtenissen in Parijs.
Dus dat artikel zal ik hier onder nog even aanhalen, omdat het niet zozeer om de gebeurtenissen zelf gaat ( ook nu niet) als wel om hoe gaan wij hier, persoonlijk en collectief, mee om? Hoe dealen wij hiermee? En wat verteld het ons over ons Zelf?
(Het artikel dat dit ook meer belicht)

Daarom ook heeft het voor mijn gevoel geen zin om een perspectief neer te leggen over deze gebeurtenis. Want zoveel multidimensionale realiteiten, zoveel perspectieven!
Het is voor iedere bewustzijnsstroom of groeigolflengte anders. De een zal zich herkennen in de schrijfsels of conclusie van de ene schrijver. De ander in een ander.
Maar het gaat er om wat precies dat over jou verteld! Wat zegt dat ene schrijven/perspectief over jouw zelf? Over hoe jij waarneemt? Hoe jij ervaart? Welke emoties, angst, hoop, verlangens, zienswijze jij (onbewust) hanteert?

Breder perspectief

Voor mijn gevoel mogen we deze gebeurtenissen vanuit een veel breder en groter perspectief gaan beschouwen dan alleen weer opgedeeld in de eeuwige polariteit: hoop voedend of angst zaaiend.
Laten we eens verder kijken, een nog breder perspectief proberen te vinden. Voorbij de matrix van afgescheiden, gepolariseerd denken en voelen.
En de ingang daartoe zit in je Zelf! In je hart, in jouw bewustzijn.
Durf je jezelf uit te dagen voorbij het ‘goed of kwaad’ te kijken en innerlijk te zoeken naar een neutraler, Goddelijker perspectief??

De ‘verdeel en heers’ strategieën die op vele fronten nu zo opleven ( bijv. Over vaccinaties, 5G, bomenkap, dieren- en mens ontering, oorlogen, strijd) worden op dagelijkse voet gevoedt en aangewakkerd. Ook dit, de Notre Dame, is daar in feite een stukje in, om meer emoties en verdeeldheid naar voren te halen. Zonder iets of iemand daarvan regie of schuld in de schoenen te schuiven. Nogmaals, wat zich weerspiegeld in de wereld is een reflectie van het collectief bewustzijn

Als daarbij een stuk cultureel erfgoed in vlammen dient op te gaan kun je dat op vele wijzen verklaren. Als opschoning of als wissen uit de geschiedenis. Als vernietiging of als ruimte scheppend voor iets nieuws, afgestemd op het nu.
Het kan weerspiegelen dat de oude kracht transformeert of letterlijk in vlammen verteerd.
Zoveel multidimensionale realiteiten en beschouwingen, en allen zijn waar vanuit het perspectief van waaruit jij het aanneemt en of ervaart. Want dat is de golflengte waarop jij waar neemt.
De uitnodiging ligt er echter wel om dat bewust te krijgen en tevens je gewaar zijn uit te laten dijen om naar een bewust gekozen perspectief te groeien, i.p.v. meegezogen te worden in onbewuste of collectieve perspectieven.
Het dient hoe dan ook ons proces van bewustwording. Maar het is aan ons om dat  innerlijk, in ons Zelf, te gaan zien!

Wanneer de ogen van het collectief bewustzijn op een gebeurtenis gericht zijn, ontstaat een golf van emoties en gevoelens. Deze zul je ook ervaren. Maar zijn deze echt van jou?

Het is jouw verantwoordelijkheid om dat uit te zoeken en te filteren!

En zo geef ik alsnog mijn waarnemingen en perspectief weer, voor wie daar wat mee kan of aan mag hebben 🙂

© Willemien Timmer, 16-4-2019